لطفا صبرکنید
بازدید
18066
18066
آخرین بروزرسانی:
1397/06/05
کد سایت
fa89765
کد بایگانی
106641
نمایه
عبادت بودن یاد نام علی(ع)
طبقه بندی موضوعی
حدیث|خصوصیات و مناقب
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا در مورد ذکر «یا علی»، توصیه‌ای در روایات وجود داشته و پاداشی برای آن اعلام شده است؟
پرسش
در احادیث معتبر و صحیح در مورد ذکر «یا علی» چه چیزهایی آمده است؟ فضیلت این ذکر، عظمت این ذکر، قدرت و خواص بالای این ذکر در مورد چیزهای معنوی و مادی را بیان بفرمایید.
پاسخ اجمالی
بر پایه روایات متواتر از رسول اکرم(ص) که در کتب فریقین بدان اشاره شده، به یاد امام علی(ع) بودن، خود نوعی عبادت است:
1. «ذِکْرُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبادَةٌ وَ ذِکْری عِبادَةٌ وَ ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ وَ ذِکْرُ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ عِبادَة»؛[1] یاد خدای عزّ و جلّ، عبادت است، یاد من، عبادت است، یاد علی، عبادت است و یاد پیشوایان از فرزندان وى، عبادت است.
2. «النَّظَرُ إِلى عَلیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ عِبادَةٌ...»؛[2] نگاه کردن به علی بن ابی‌طالب، عبادت است و یاد او نیز عبادت است.
3. «ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ»؛[3] یاد علی(ع)، عبادت است.
4. «زَیِّنُوا مَجالِسَکُمْ بِذِکْرِ عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ»؛[4] مجالس خود را با یاد علی بن ابی‌طالب(ع) زینت ببخشید.
5. «خداوند متعال به برادرم علی(ع) فضیلت‌هایی داده که آنها را نمی‌توان شمارش کرد. هرکس که فضیلتی از فضائل او را یاد کند و به آن اقرار و اعتقاد داشته باشد، خدای تعالی گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد، و هرکس فضیلتی از فضائل او را بنویسد، مادام که نشانی از آن کتابت باقی باشد، فرشتگان برای او استغفار می‌کنند و از خدای تعالی آمرزش می‌خواهند. هرکس به فضیلتی از فضائل او گوش دهد، هر گناهی که با گوش کرده باشد، خدای تعالی آن‌را بیامرزد. و هرکس به فضیلتی از فضائل او بنگرد، خدای تعالی هر گناهی که او با چشم کرده باشد را نیز می‌آمرزد».[5]
با توجه به آنچه گفته شد، ذکر «یا علی» هم می‌تواند مصداقی از مصادیق یادبود حضرتشان باشد؛ از این‌رو دارای اجر و پاداش است، اما صرف نظر از روایات کلّی بالا که هرگونه یاد امام علی(ع) را عبادت می‌داند، در مورد روایاتی که در خصوص تنها این ذکر (یا علی) در برخی کتب و پایگاه‌ها نقل می‌شود، به منبع معتبری دست نیافتیم.
1. «ذِکْرُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبادَةٌ وَ ذِکْری عِبادَةٌ وَ ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ وَ ذِکْرُ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ عِبادَة»؛[1] یاد خدای عزّ و جلّ، عبادت است، یاد من، عبادت است، یاد علی، عبادت است و یاد پیشوایان از فرزندان وى، عبادت است.
2. «النَّظَرُ إِلى عَلیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ عِبادَةٌ...»؛[2] نگاه کردن به علی بن ابی‌طالب، عبادت است و یاد او نیز عبادت است.
3. «ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ»؛[3] یاد علی(ع)، عبادت است.
4. «زَیِّنُوا مَجالِسَکُمْ بِذِکْرِ عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ»؛[4] مجالس خود را با یاد علی بن ابی‌طالب(ع) زینت ببخشید.
5. «خداوند متعال به برادرم علی(ع) فضیلت‌هایی داده که آنها را نمی‌توان شمارش کرد. هرکس که فضیلتی از فضائل او را یاد کند و به آن اقرار و اعتقاد داشته باشد، خدای تعالی گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد، و هرکس فضیلتی از فضائل او را بنویسد، مادام که نشانی از آن کتابت باقی باشد، فرشتگان برای او استغفار می‌کنند و از خدای تعالی آمرزش می‌خواهند. هرکس به فضیلتی از فضائل او گوش دهد، هر گناهی که با گوش کرده باشد، خدای تعالی آن‌را بیامرزد. و هرکس به فضیلتی از فضائل او بنگرد، خدای تعالی هر گناهی که او با چشم کرده باشد را نیز می‌آمرزد».[5]
با توجه به آنچه گفته شد، ذکر «یا علی» هم می‌تواند مصداقی از مصادیق یادبود حضرتشان باشد؛ از این‌رو دارای اجر و پاداش است، اما صرف نظر از روایات کلّی بالا که هرگونه یاد امام علی(ع) را عبادت می‌داند، در مورد روایاتی که در خصوص تنها این ذکر (یا علی) در برخی کتب و پایگاه‌ها نقل می‌شود، به منبع معتبری دست نیافتیم.
[1]. شیخ مفید، الاختصاص، محقق، غفاری، علی اکبر، محرمی زرندی، محمود، ص 224، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1413ق.
[2]. فتال نیشابورى، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین ج 1، ص 114، قم، رضی، چاپ اول، 1375ش؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 3، ص 203، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ أبو القاسم طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الکبیر، ج 18، ص 109، قاهره، مکتبة ابن تیمیة، چاپ دوم، 1415ق؛ حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک على الصحیحین، ج 3، ص 152، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1411ق؛ گنجى شافعى، محمد بن یوسف، کفایة الطالب فی مناقب على بن أبی طالب، ص 252، تهران، دار إحیاء تراث أهل البیت(ع)، چاپ دوم، 1404ق.
[3]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 3، ص 202؛ ابن مغازلی، على بن محمد، مناقب الإمام على بن أبى طالب(ع)، ص 196، بیروت، دار الأضواء، چاپ سوم، 1424ق؛ ابن مردویه اصفهانى، مناقب على بن أبی‌طالب(ع)، ص 75، قم، دار الحدیث، چاپ دوم، 1424ق؛ ابن عساکر، على بن حسن، تاریخ دمشق، ج 42، ص 356، بیروت، دار الفکر، چاپ اوّل، 1415ق.
[4]. عمادالدین طبری، محمد، بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ج 2، ص 61، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، 1383ق؛ ابن مغازلی، مناقب الإمام على بن أبی‌طالب(ع)، ص 199؛ محلى، حمید بن احمد، الحدائق الوردیة فی مناقب الأئمة الزیدیة، ج 1، ص 39، صنعا، مکتبة بدر، چاپ اول، 1423ق؛
[5]. ابن شاذان، محمد بن احمد، مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین و الأئمة من ولده(ع) من طریق العامة، ص 177، قم، مدرسة الإمام المهدی(عج)، چاپ اول، 1407ق؛ صدوق، محمد بن على، الأمالی، ص 138، تهران، کتابچى، چاپ ششم، 1376ش؛ کفایة الطالب فی مناقب على بن أبی طالب، ص 252.
نظرات
