ماه شعبان ماه رحمت و لطف الهی است. امید آن داریم که در این ماه خدای متعال ما را از چشمه زلال معرفت سیراب نماید. در ادامه الطاف بیکران حضرت دوست، شمیم دل انگیز ماه پیامبر اعظم (ص)، شعبان المعظم به مشام جان های مشتاق بندگی می رسد و دلها را آماده می کند تا در سایه تمسک و توسل به ساحت حضرت سید الشهداء (ع) و امام زین العابدین (ع) و قمر منیر بنی هاشم و بقیة الله الاعظم امام زمان صلوات الله علیهم اجمعین، خدامداری و جهاد را، حلاوت عبادت را، اوج ولایت مداری را و زیبایی انتظار موعود را فهم کنیم.

حضرت جواد(ع) امام نهم شیعیان است، نام آن‌حضرت، محمد و كنيه‌‏اش؛ ابوجعفر و ابوعلی است. لقب‌های ایشان عبارت است از: مختار، متوكّل، متّقى، زكىّ، تقى، مُنتَجَب، مرتضى، قانِع، جواد و عالِم.[1]

پدرش امام رضا(ع) و مادرش به نام سَبيكه[2] نوبيّه (منطقه‌ای در سودان) آفریقا بود. امام جواد در رمضان[3] و یا رجب[4] سال 195هـ.ق در مدینه متولد شد.

میلاد با سعادت آخرین فرستاده خدا، سرور کائنات، عصاره هستی حضرت محمد مصطفی (ص) و امام جعفر صادق (ع) بنیانگذار مذهب تشیع بر تمام حقیقت جویان عالم مبارکباد.
«لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ»؛[1] به يقين، رسولى از خود شما بسوی‌تان آمد كه رنج‌هاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدايت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است!
در اين آيه چندين ويژگى مهم براى پيامبر بزرگوار اسلام(ص) بیان شده است که بار عاطفى فراوانى دارد. این آيه خطاب به همه مسلمانان است، و از چهار صفتِ احساس برانگيز پيامبر اسلام ياد مى‌‏كند:

ماه رجب یکی از ماه‌های حرام است و از جمله ماه‌‌هایی است که در فضیلت آن روایات بسیاری از معصومان(ع) وارد شده است.

اعمالی که برای این ماه در روایات ذکر شده، دو گونه است؛ قسمتی از این اعمال مربوط به همۀ روزهای ماه است؛ مانند روزه گرفتن و بعضی از اذکار و ادعیه و قسمت دیگر آن مربوط به زمان‌های مخصوصی از این ماه، مانند اعمال و دعاها و نمازهایی که برای هر شب و روز این ماه وارد شده است. همچنین اعمالی که در ایام البیض (روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری) سفارش به انجام آن شده است.

امام ابوالحسن علی النقی الهادی علیه السلام در نیمه ذی حجه سال 212 هجری، در اطراف مدینه، در محلی موسوم به «صَریّا» چشم به جهان گشود. امام هادی علیه السلام در سال 220 هجری، در هشت سالگی، بعد از شهادت پدر بزرگوارش امام جواد علیه السلام به امامت رسید. مدت هدایت و امامت آن حضرت، 33 سال بود و در 41 سالگی، در سوم رجب سال 254 هجری در شهر سامرا بر اثر زهری که با دسیسه مُعتز، سیزدهمین خلیفه عباسی به ایشان خورانده شد، مسموم گردید و به شهادت رسید. مشهورترین القاب آن بزرگوار، نقی و هادی است و کنیه آن حضرت، ابوالحسن بود.

سالروز شهادت پنجمین اختر آسمان ولایت و امامت امام محمد باقر(ع) را بر تمامی شیعیان و محبان اهل بیت(ع) تسلیت‌می‌گوییم
محمّد بن علی بن الحسین(ع)، ملقب به باقر و کنیه ابو جعفر فرزند امام سجاد(ع) است. برخى روز تولد آن حضرت را در مدینه اول ماه رجب مصادف با روز جمعه می‌دانند.[1] اما برخى ديگر سوم صفر[2] دانسته‌اند.
پدر ایشان امام سجّاد(ع)، پیشوای چهارم شیعیان و مادرش «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبی(ع) است؛ لذا هم از جهت پدری و هم از جهت مادری فاطمی و علوی است.[3]

از نظر اسلام و آیات قرآن، "مردم" یکی از ارکان اساسی حکومت هستند. قرآن مجید می فرماید: «لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط...»؛ یعنی ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند...[1] بنابر این، اسلام که برای اجرای عدالت و قسط در اجتماع برنامه هایی دارد، اجرای عدالتی را با ارزش می داند که به دست مردم باشد و مردم آن را برپا دارند، نه حکومت و زمامداران.

ارتباط با خدا مشروط به زمان و مکان خاصی نیست، بلکه آنچه در ارتباط با خدا مهم است، این است که دعا از صميم قلب بوده و همراه با اخلاص کامل و احساس نیاز شخص به درگاه خدای مهربان باشد. اگر دعا تنها و تنها متوجه به خدا باشد و در آن شرک و ريایی وجود نداشته باشد، بدون شک، خداوند متعال دير يا زود آن‌را اجابت خواهد کرد.[1]
خداوند متعال در قرآن فرمود: «هنگامى كه بندگانم از تو درباره من بپرسند، [بگو:] يقيناً من نزديكم، دعاى دعا كننده را زمانى كه مرا بخواند اجابت می‌كنم؛ پس بايد دعوتم را بپذيرند و به من ايمان آورند، تا [به حقّ و حقيقت‏] راه يابند [و به مقصد اعلى برسند]».[2] این آیه و آیات دیگر نشانگر آن است که هر کس در هر زمان و هر مکان می‌تواند با یگانه معبود خود ارتباط برقرار نماید. البته آن‌گاه که قلبی می‌شکند، اشکی می‌ریزد و دل به شوق وصال معشوق ره می‌پوید،
می‌توان اذعان نمود که این لحظه، شیرین‌ترین لحظه عبادت است و دل شکسته بنده قیمت پیدا کرده و خریداری همچون خدا دارد.

1. به طور کلّی، روایاتی که دربارۀ اسباب نزول آیات قرآن وارد شده؛ یا بیانگر حوادث تاریخی بوده که در زمان پیامبر اکرم (ص) اتفاق افتاده، و آیه یا آیاتی متناسب با همان حادثه بر آن حضرت نازل شد. و یا فقط اشاره به نزول آیات دربارۀ اشخاص دارند بدون این که حادثۀ مربوط به آن را بیان کنند؛ مانند برخی از آیاتی که در شأن و منزلت امام علی (ع) و دیگر امامان (ع) نازل شده اند.[1]
2. آیات قرآن کریم که به صورت تدريجى و به مناسبت ‏ها و در زمان ‏ها و مكان ‏هاى مختلف بر پيامبر اكرم (ص) نازل مى‏شده، برخى از اين مناسبت‏ ها و زمان ‏ها و مكان‏ ها براى ما روايت شده است، ولى همۀ آنها براى ما نقل نشده و یا به دست ما نرسيده است.