در عرفان عملی، عارفان به مرحله و مقام فناء فی الله، مقام «جمع الجمع» می‌گویند. عارف در این مقام به جایی می‌رسد که جز خداوند چیز دیگر را نمی‌بیند و همه را فانی در خداوند می‌بیند. در عرفان نظری؛ عرفا این اصطلاح  را برای مقامات متعددی به کار می‌برند: مقام «کنه ذات» خداوند. مقام «تعین اول». مقام «تعین ثانی». مقام «انسان کامل».

پرسش مرتبط:fa84813