Please Wait
8331
Sehl bin Sa’d Ensari Saidi, Resul-i Ekrem’in (s.a.a) tanınmış sahabelerinden olup Peygamberimiz vefat ettiği zaman 15 yaşındaydı. Onun asıl adı ‘Hazn’ idi, ama Peygamber (s.a.a) adını ‘Sehl’ diye değişti. Künyesi ‘Ebu’l Abbas’ idi. Uzun bir ömür sürdü. Medine’de ölen son sahabe olduğu söylenmektedir. Kimisi hicri 88 yılında, kimisi 91, kimisi de 96 yılında vefat ettiğini söylemiştir.[1]
Merhum Mamakani şöyle diyor: ‘Sehl bin Sa’d, Resul-i Ekrem’in (s.a.a) sahabelerinden ve Hz. Ali’nin (a.s) Şiilerinden idi.’[2]
Sehl, Resul-i Ekrem’den (s.a.a) ve Emir-ul Müminin’den hadis nakleden ravilerdendi.[3] Ondan, Kerbela esirlerinin Şam’a giriş şekliyle ilgili bir rivayet nakledilmiştir.[4]
[1]- İbn-i Esir, Usd-ul Ğabe, c.2, s.320, Beyrut, Dar-ul Fikr, h.k.1409; İbn-i Abdu’l Bir, el-İstiab, c.2, s.644, Beyrut, Dar-ul Ceyl, 1. Baskı, h.k.1412; İbn-i Hacer, el-İsabe, c.3, s.167, Beyrut, Dar-ul Kütüb-il İlmiyye, 1. Baskı, h.k.1415.
[2]- Mamakani, Tenkih-ul Mekal, c.2, s.76, Mevsuat-ı Aşura’dan (Cevad Muhaddisi) alınmıştır. Arapça çevirisi Halil Zamil el-Asi, Sehl bin Saad maddesi, Merkez-il Ebhas-il Akaidiyye: aqaed.com
[3]- Şeyh Tusi, Rical, c.1, s.40 ve 66, Necef, İntişarat-ı Hayderiyye, h.k.1381.
[4]- Allame Meclisi, Bihar-ul Envar, c.45, s.127, Beyrut, Müesseset-ul Vefa, h.k.1404, Ekber Esedi’nin eseri Pejuheşname-i İmam Hüseyin, s.425’ten faydalanılmıştır. Neşr ve Ma’na Gera, 1377, Defter-i Tebliğat-ı İslami-i Havza-i İlmiyye-i Kum, İsfahan şubesi’nin elektronik kütüphanesi sitesi: www.morselat.com
: سهل بن سعد ساعدی که بود؟ 
: سهل بن سعد ساعدی کون تھے؟
