در روایات متعددی از نقش مؤثر ائمه‌ی اطهار(ع) در روز قیامت و در کنار حوض کوثر[1] یاد شده است.
به عنوان نمونه، بر اساس روایتی، رسول خدا(ص) به امام علی(ع) فرمود: من در لب حوض (کوثر) بر شما وارد می‌شوم و تو اى على! ساقى(کوثر) هستى، حسن(ع) حامی و محافظ آن بوده، حسین(ع) امرکننده، على بن الحسین(ع) فارط و تعیین کننده(مقدار آن)، محمد بن على(ع) توزیعکننده، جعفر بن محمد(ع) سوق دهنده مردم به سوی آن، موسی بن جعفر(ع) حسابگر دوستان و دشمنان و بازدارنده منافقان (از نزدیک شدن)، على بن موسى(ع) زینتکننده مؤمنان، محمد بن على(ع) تعیینکننده درجات اهل بهشت، على بن محمد(ع) خطیب شیعیان و تزویجکننده شیعیان با حور عین، حسن بن على(ع) چراغ اهل بهشت که از نور او استفاده مىکنند، حضرت مهدى(عج) شفاعتکننده آنها در روز قیامت است، آن‌جا که خداوند اجازه‌ی شفاعت را به کسى نمىدهد، مگر برکسى که بخواهد و از او راضى باشد.[2]
در مورد اعتبار این روایت باید گفت؛ بنابر جست‌وجویی که در منابع قابل دسترس داشتیم، این روایت ابتدا در کتاب‌هایی که در قرن پنجم و ششم تألیف شده، گزارش شده است. مطالب مندرج در این کتاب‌ها - اگر مخالف با قرآن و آموزه‌های پذیرفته‌شده دینی نباشد - قابل پذیرش است؛ و در همین راستا روایت یاد شده - حتی اگر سندی نداشته باشد که از دیدگاه دانش رجال، سندی صحیح ارزیابی شود - به دلیل مخالفت نداشتن با عقل، قرآن و روایات صحیح می‌تواند روایتی قابل پذیرش باشد و دست کم دلیلی قطعی برای عدم پذیرش آن وجود ندارد.
[1]. «اوصاف حوض کوثر»، 128؛ « منظور از حوض در خطبه 10 نهج البلاغه»، 88008.
[2]. ابن شاذان، محمد بن احمد، مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین و الأئمة من ولده(ع) من طریق العامة، ص 23، قم، مدرسة الإمام المهدی(عج)، چاپ اول، 1407ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 1، ص 292، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ ابن طاووس، علی بن موسی، الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف، محقق، مصحح، عاشور، علی، ج 1، ص 173 – 174، قم، نشر خیام، چاپ اول، 1400ق؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج 1، ص 144، قم، انوار الهدی، چاپ دوم، 1423ق. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَا وَارِدُکمْ عَلَى الْحَوْضِ وَ أَنْتَ یا عَلِی السَّاقِی وَ الْحَسَنُ الذَّائِدُ وَ الْحُسَینُ الْآمِرُ وَ عَلِی بْنُ الْحُسَینِ الْفَارِض...».