بر اساس برخی از گزارش‌ها، «ابواسحاق، ابراهیم بن حصین اسدی» یکی از افرادی بود که روز عاشورا در راه مکتب امام حسین(ع) به فیض شهادت رسید، و نام خود را در میان شهدای کربلا ثبت کرد.[1]
وی روز عاشورا بعد از ابوثمامه صائدی و قبل از عمرو بن قرظه انصاری در حالی که این‌گونه رجز می‌خواند، به میدان رفت:
«أَضْرِبُ مِنْکمْ مَفْصَلًا وَ سَاقًا لِیهْرَقَ الْیوْمَ دَمِی إِهْرَاقاً
وَ یرْزَقَ الْمَوْتَ أَبُو إِسْحَاقاً أَعْنِی بَنِی الْفَاجِرَةِ الْفُسَّاقَا»؛[2]
با شمشیر به مفصل و ساق شما می‌زنم تا این‌که امروز خون من ریخته شود و ابواسحاق مرگ را روزیِ فرزندان بدکاره و گناه‌کار گرداند.
در برخی از منابع و مقاتل متأخر آمده است که ابراهیم از جمله کسانی بود که سید الشهدا(ع) در لحظات تنهایی، از آنها نام برده و آنها را صدا میزد: «و یا ابراهیم بن الحصین ...».[3]
همچنین در این منابع آمده است، ابراهیم در حالی که این اشعار را می‌خواند به سمت میدان رفت:
«اقدم حسین الیوم تلقی أحمدا ثم أباک الطاهر المؤیدا
و الحسن المسموم ذاک الأسعدا و ذا الجناحین حلیف الشهدا
و حمزة اللیث الکمی السیدا فی جنة الفردوس فازوا سعدا»؛[4]
پیش بیا ای حسین که امروز احمد و سپس پدر پاک و تأیید شده شما(علی(ع)) را و برادر شما حسن(ع) کشته‌ی با زهر و صاحب دو بال(جعفر بن ابی‌طالب) را، که هم‌پیمان شهیدان بود، و حمزه شیر شجاع بزرگوار را که رستگار شدند، در بهشت برین دیدار خواهی کرد.
می‌گویند وی در نبرد روز عاشورا توانست جمع زیادی،[5] حدود پنجاه نفر،[6] 84 نفر[7] از سپاه عمر بن سعد را به هلاکت برساند. او سرانجام بعد از ظهر عاشورا به شهادت رسید.[8] در کتاب‌های کهن قابل دسترسی، نام این شهید را تنها در مناقب ابن شهرآشوب یافتیم و در دیگر منابع و مقاتل اولیه و نیز زیارت‌نامه‌های مرتبط، نامی از این شهید نیافتیم که در صورت مشاهده اطلاعات دیگری در مورد این شهید، این پاسخ ویرایش خواهد شد.
[1]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 105، قم، علامه، چاپ اول، 1379 ق.
[2]. همان.
[3]. محدّثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص 35، قم، نشر معروف، چاپ دوم، 1417ق.
[4]. لبیب بیضون، موسوعة کربلاء، ج 2، ص 107، بیروت، مؤسسة الاعلمی، چاپ اول، 1427ق؛ محلاتی، ذبیح الله، فرسان الهیجاء، ج 1، ص 30، بی‌جا، المکتبة الحیدریة، بی‌تا.
[5]. امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 2، ص 136، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، 1406ق.
[6]. فرسان الهیجاء، ج 1، ص 31.
[7]. مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 105،
[8]. فرهنگ عاشورا، ص 35.