خداوند موجودی فرا مادّی است که نمی توان او را با مقیاس های مادّی سنجید، امّا او برای انجام امور در این دنیا از لوازم مادّی که برای نوع بشر قابل فهم بوده، استفاده کرده است. یکی از این امور، هدایت انسان ها به سوی رستگاری است. خداوند راه رستگاری انسان ها را توسط انبیای الهی نشان داده است که برخی از آنان دارای دین و کتاب آسمانی بودند و به آنها پیامبران اولوا العزم گفته می شود.[1] مخاطبان مستقیم هر یک از پیامبران، انسان ها و نژاد های خاصی بوده اند که در میان آنها پیامبرانی از نژاد و زبان خود آنان فرستاده شدند.[2]

قوم یهود،[3] از جمله اقوامی هستند که زبان رسمی و رایج آنها، عِبری است؛ از این رو، خداوند نیز به زبان آنها پیامبران و کتاب آسمانی فرستاد.

در نتیجه، کتاب های مقدّس یهودیان که به آن عهد عتیق می گویند، به زبان عبری نگاشته شده اند. لذا یهودیان نیز این کتاب ها را کتاب های آسمانی خود دانسته، و زبان آن را نیز معتبر می دانند و به همان زبانی که نازل شده، (عبری) می خوانند؛ همان طور که مسلمانان قرآن کریم را به زبان عربی قرائت می نمایند.