نظر مشهور فقهای شیعه در این موضوع آن است که باید سرخی نور خورشید، که در زمان غروب آفتاب در سمت مشرق ایجاد شده، از بین برود و از بالای سر بگذرد، که عده‌‌ای^[1] از مراجع به آن فتوا داده و گروهی^[2] این نظر را مبنی بر احتیاط واجب شمرده‌‌اند، ولی برخی[3] از فقها این امر را بنابر احتیاط مستحب شمرده و -مانند نظر اهل‌سنت- می‌گویند همین‌که در سمت مشرق سرخی ایجاد شود(زمان غروب آفتاب)، وقت خواندن نماز مغرب بوده و جایز است روزه‏دار افطار نماید.^[4]

[1] . آیات عظام: امام خمینی، اراکى، گلپایگانى، خامنه‌‌ای، فاضل، صافى، شبیری، نوری و سبحانی.

[2]. آیات عظام: خوئى، تبریزى، سیستانی، وحید خراسانی.

[3]. آیات عظام: بهجت و مکارم شیرازی.

[4]. ر. ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی‌هاشمی خمینی، سید محمد حسین، ج‌1، ص 407، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق؛ سبحانى، جعفر، رساله توضیح المسائل، ص 215، م 626، قم، مؤسسه امام صادق علیه السلام، چاپ سوم، 1429ق؛ وحید خراسانى، حسین، توضیح المسائل، ص 151، مسئله 741، قم، مدرسه امام باقر (ع)، چاپ نهم، 1428ق؛ ر. ک: رساله آموزشی مقام معظم رهبری، قسمت کفاره روزه.