کد سایت
fa26889
کد بایگانی
32172
نمایه
منافات نداشتن کافی بودن خدا با توسل به ائمه اطهار(ع)
طبقه بندی موضوعی
توسل، شفاعت، تبرک و ...,توسل به اولیای الهی
برچسب
توسل|ائمه اطهار|شفاعت|کفی بالله شهیدا
خلاصه پرسش
در قرآن می‌‌خوانیم: «آیا خدا برای بنده‌‌اش کافی نیست»؟ و در یکی از دعاها آمده: «ای محمد! و ای علی! شما برای ما کفایت می‌‌کنید». این دو چگونه با هم جمع می‌‌شوند؟
پرسش
در قرآن آمده است: «آیا خدا برای بنده‌‌اش کافی نیست»؟ و در یکی از دعاها می‌‌خوانیم: «ای محمد! و ای علی! شما برای ما کفایت می‌‌کنید». این دو چگونه با هم جمع می‌‌شوند؟
پاسخ اجمالی
البته در آیه‌ی 36 سوره‌ی زمر، چنین عبارتی ذکر شده است، اما:
1. اگر چه حساب و کتاب روز قیامت مخصوص خداوند است، ولی به افراد دیگری نیز این اجازه داده شده است که از دیگران شفاعت کنند. از روایات فراوانی که در این زمینه وارد شده، معلوم می‌شود که شفیعان در روز قیامت فراوان‌اند. از جمله آنها پیامبران، و امامان معصوم(ع) هستند.[1]
2. در صورتی کفایت اولیای الهی با کافی بودن خدا در تضاد است که ما کفایت آنان را به صورت عرضی و مستقل بدانیم که اگر چنین اعتقادی داشته باشیم با توحید سازگاری ندارد و از مصادیق شرک به خدا خواهد بود، ولی اگر کفایت پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) را در طول آن بدانیم، نه تنها هیچ منافاتی با کفایت خداوند نداشته، بلکه در قرآن نیز موارد بسیاری از موارد مشابه آن مشاهده می‌شود مانند: «و کَفى بِاللَّهِ شَهیداً»[2] و در مورد دیگر فرموده: «کَفى بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب»[3] که وجود «من عنده الکتاب» در این آیه شریفه هیچ منافاتی با مضمون قسمت اول و آیات دیگر ایجاد نمی‌کند.
1. اگر چه حساب و کتاب روز قیامت مخصوص خداوند است، ولی به افراد دیگری نیز این اجازه داده شده است که از دیگران شفاعت کنند. از روایات فراوانی که در این زمینه وارد شده، معلوم می‌شود که شفیعان در روز قیامت فراوان‌اند. از جمله آنها پیامبران، و امامان معصوم(ع) هستند.[1]
2. در صورتی کفایت اولیای الهی با کافی بودن خدا در تضاد است که ما کفایت آنان را به صورت عرضی و مستقل بدانیم که اگر چنین اعتقادی داشته باشیم با توحید سازگاری ندارد و از مصادیق شرک به خدا خواهد بود، ولی اگر کفایت پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) را در طول آن بدانیم، نه تنها هیچ منافاتی با کفایت خداوند نداشته، بلکه در قرآن نیز موارد بسیاری از موارد مشابه آن مشاهده می‌شود مانند: «و کَفى بِاللَّهِ شَهیداً»[2] و در مورد دیگر فرموده: «کَفى بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب»[3] که وجود «من عنده الکتاب» در این آیه شریفه هیچ منافاتی با مضمون قسمت اول و آیات دیگر ایجاد نمی‌کند.
[1]. ر.ک: «شفاعت در قیامت»، سؤال 440.
[2]. نساء، 166.
[3]. رعد، 43: «آنها که کافر شدند می‌گویند: تو پیامبر نیستى! بگو: کافى است که خداوند، و کسى که علم کتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست، میان من و شما گواه باشند!».