کد سایت
fa47718
کد بایگانی
58777
نمایه
وجود دو امام معصوم(ع) به طور هم‌زمان
طبقه بندی موضوعی
تعیین امام
برچسب
امام معصوم|هم‌زمان|دو امام
خلاصه پرسش
آیا امکان دارد که دو امام معصوم به طور هم‌زمان، امامت کنند؟!
پرسش
آیا امکان دارد دو امام معصوم به طور هم‌زمان وجود داشته باشند؟! این‌که گفته می‌شود امام حسن امام ناطق و امام حسین امام صامت است را توضیح دهید. آیا این چنین حرفی صحیح است یا خیر؟
پاسخ اجمالی
موضوع مورد پرسش در روایتی بدان پرداخته شده است:
«حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ اِسْمَاعِیلَ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ اَبِی الْعَلَاءِ قَالَ: قُلْتُ لِاَبِی عَبْدِ الله تُتْرَکُ الْاَرْضُ بِغَیْرِ اِمَامٍ قَالَ لَا فَقُلْنَا لَهُ تَکُونُ الْاَرْضُ وَ فِیهَا اِمَامَانِ قَالَ لَا اِلَّا اِمَامٌ صَامِتٌ لَا یَتَکَلَّمُ وَ یَتَکَلَّمُ الَّذِی قَبْلَهُ».[1]
راوی می‌گوید از امام صادق(ع) پرسیدم: آیا زمین بدون امام وانهاده می‌شود؟ فرمود: خیر. گفتم: آیا ممکن است که در یک زمان دو امام حضور داشته باشند؟ فرمود: خیر، مگر آن‌که یکى از آن‌دو خاموش باشد(یعنی خود را رهبر جامعه معرفی نکرده و از این مقام به ایراد سخن نمی‌پردازد).
به عنوان نمونه، در مورد امام حسن(ع) و امام حسین(ع) چنین است که امام حسین(ع) در عین این‌که امام است، اما در خدمت امام زمان قبل از خود می‌باشد، و گفتار یا رفتاری بر خلاف نظر امام حسن(ع) ابراز نمی‌کند و همین طور دیگر امامان که در حضور پدرانشان، جنبه‌های اجرایی امامت را بر عهده نمی‌گرفتند.
«حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ اِسْمَاعِیلَ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ اَبِی الْعَلَاءِ قَالَ: قُلْتُ لِاَبِی عَبْدِ الله تُتْرَکُ الْاَرْضُ بِغَیْرِ اِمَامٍ قَالَ لَا فَقُلْنَا لَهُ تَکُونُ الْاَرْضُ وَ فِیهَا اِمَامَانِ قَالَ لَا اِلَّا اِمَامٌ صَامِتٌ لَا یَتَکَلَّمُ وَ یَتَکَلَّمُ الَّذِی قَبْلَهُ».[1]
راوی می‌گوید از امام صادق(ع) پرسیدم: آیا زمین بدون امام وانهاده می‌شود؟ فرمود: خیر. گفتم: آیا ممکن است که در یک زمان دو امام حضور داشته باشند؟ فرمود: خیر، مگر آن‌که یکى از آن‌دو خاموش باشد(یعنی خود را رهبر جامعه معرفی نکرده و از این مقام به ایراد سخن نمی‌پردازد).
به عنوان نمونه، در مورد امام حسن(ع) و امام حسین(ع) چنین است که امام حسین(ع) در عین این‌که امام است، اما در خدمت امام زمان قبل از خود می‌باشد، و گفتار یا رفتاری بر خلاف نظر امام حسن(ع) ابراز نمی‌کند و همین طور دیگر امامان که در حضور پدرانشان، جنبه‌های اجرایی امامت را بر عهده نمی‌گرفتند.
[1]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، محقق، مصحح، کوچه باغى، محسن بن عباسعلى، ج 1، ص 486، قم، مکتبه آیه الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق.