سلام علیکم. احتراماً نظر به این که در رخداد ذیل و مباحثه با امام جماعت یک واحد اداری به نتیجه ای قابل قبول دست نیافتیم، خواهشمند است نظریه فقهی و کارشناسی خود و دیگر مراجع عظام تقلید، همچنین حضرت امام خمینی (ره) را اعلام فرمائید.
واقعه: امام جماعت یک واحد اداری در نماز خود «بسم الله الرحمن الرحیم» را با ضم «ن» قرائت می نمود. پس از نماز علت از وی سؤال شد، ایشان در پاسخ گفتند رعایت تجوید است و به این موضوع اصرار داشتند.
ضمناً در قنوت نیز عبارت «و فی الاخرة الحسنه» را می خواند.
سؤال:
1. قرائت فوق چه حکمی دارد؟
2. آیا چنین فردی حائز شرایط امام جماعت است؟
3. اقتداء به چنین فردی که می دانیم چنین قرائت می کند صحیح است یا خیر؟ و اگر مأموم نمی دانست و در حین نماز فهمید، فرادی شود یا نماز را رها کند؟ لازم به ذکر است نامبرده طلبه جوانی است با لباس روحانیت که در حوزه علمیه یکی از شهرستان ها درس خوانده است.
قبلاً از محبت جناب عالی تقدیر و تشکر به عمل می آید.
با تشکر
نظر حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) در این خصوص به شرح زیر است:
1. رعایت اعراب در قرائت، بنابر احتیاط، واجب است.
2. صحت قرائت برای امام جماعت در غیر حمد و سوره شرط نیست، ولی اگر در حمد و سوره قرائت وی صحیح نباشد، اقتداء به وی جایز نیست و چون «بسم الله» جزء حمد و سوره است، در فرض مذکور اقتداء، بنابر احتیاط، جایز نیست.
3. اقتداء به وی در فرض مذکور بنابر احتیاط جایز نیست. اگر کسی ندانسته اقتداء کند، نمازش صحیح است و اگر در بین نماز متوجه اشکال قرائت امام شود، نمازش را به صورت فرادی باید ادامه دهد و قرائت باطل را اعاده کند.
4. اگر مأموم گرفتار وسواس در قرائت باشد، به احتمال بطلان قرائت امام اعتنا نکند.
برای کسب آگاهی بیشتر و أخذ دیگر نظریات مراجع مراجعه شود به:
1. نمایه: وظیفه مأموم در هنگام عدم صحت قرائت امام جماعت، سؤال شماره 3576 (سایت: 4151).
2. نمایه: اقتداء به امام جماعتی که قرائتش صحیح نیست، سؤال شماره 3549 (سایت: 3801).
3. نمایه: وظیفه مأموم هنگام اشتباه امام جماعت، سؤال شماره 600 (سایت: 653).