زنا و رابطه نامشروع با زنان یکی از مفاسد بزرگ اجتماعی است که باعث خسارت های جبران ناپذیر است به همین جهت اسلام آن ر ا حرام دانسته و با آن شدیداً مبارزه نموده است.[1]

اولین و بهترین راه برای نجات از این مهلکه عظیم راه پشیمانی و توبه در درگاه الهی است براین اساس افراد گناهکار وظیفه دارند اسرار خود را حفظ کرده و تنها در پیشگاه خدای توبه پذیر مهربان به گناه خود اعتراف کرده وتوبه نمایند.

حدّ زنا در صورتی اجرا می شود که عمل زنا در دادگاه صالحه ثابت شده باشد و اگر در دادگاه ثابت نشود یا قبل از اثبات آن زانی واقعاً بین خود و خدای خود توبه کرده باشد حدّی بر او جاری نمی شود.[2] و انشاءا... توبه او مورد قبول درگاه الهی است. عمل زنا تنها ازیکی از راه های زیر قابل اثبات می باشد:

1- شهادت چهار شاهد عادل مرد که شهادت بدهند با چشم خود این عمل را به صورت کاملاً واضح دیده اند.[3]( با شهادت سه شاهد عادل مرد ثابت نمی شود. همچنین با شهادت به اینکه دیدم این دو نفر در آغوش هم هستند زنا ثابت نمی شود.)

2- شهادت سه شاهد عادل مرد و دو زن

3- با شهادت دو شاهد عادل مرد و چهار زن فقط زنایی ثابت می شود که موجب حد غیر سنگسار است.

4- چهار مرتبه اقرار شخص زانی (با دو و سه مرتبه اقرار به زنا موجب حدّ نمى‏شود.) [4]

لازم به تذکر است که مجازات رجم (سنگسار) درمورد زنا کاری است که در زمان زنا محصن یا محصنه باشد (متأهل بوده و امکان دسترسی به همسر خود را داشته باشد.) و با یک فرد بالغ و عاقل عمل شنیع زنا را انجام داده باشد.[5] اما غیر این مورد مجازات رجم ندارد.

برای آگاهی بیشتر به نمایه حکم زنا با زن شوهر دار سؤال 2688 (سایت: 3319) مراجعه فرمائید.

این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.