روح یا نفس انسان هر چند مجرد است، ولی به اصطلاح حکیمان مجرد تام نیست، بلکه در مقام فعل وابسته به بدن است؛ البته تا زمانی که در این دنیا هست، وابسته به بدن دنیایی است؛ یعنی بدون بدن نمی‌تواند افعال را انجام دهد.[1] روح و نفس هنگامی که از این دنیا می‌رود، وابستگی به این بدن دنیایی از بین می‌رود،[2] اما با بدنی که مناسب با عالم برزخ و قیامت است، زندگی می‌کند؛ نظیر این‌که انسان در خواب با این‌که چشمش بسته است، گوشش نمی‌شنود و دست و پا بی‌حرکت است، اما هم می‌بیند و هم می‌شنود و هم حرکت می‌کند، پس باید گفت: نفس دارای مراتب است و بدن‌‌های متعدد دارد.
بنابراین انسان‌ها پس از مرگ به مقدار مراتب و درجات روحی و معنوی که در این دنیا کسب کرده‌‌اند، توسط بدنی که آن نیز بر اساس اعمال و رفتار انسان، مناسب با آن عالم ساخته می‌شود، می‌توانند از احوال این دنیا با خبر شوند.
برخی از فلاسفه در این زمینه می‌گویند: «علم و عمل عرض نیستند، بلکه جوهر و انسان سازند. علم سازنده روح و عمل سازنده بدن‏ است و همواره در همه عوالم، بدن آن عالم مرتبه نازله نفس‏ است. و بدنهاى دنیوى و أخروى در طول‏ یکدیگرند و تفاوت به نقص و کمال است».[3]

---