کد سایت
fa82152
کد بایگانی
99991
نمایه
شهادت آرزوی مؤمنان و اولیای الهی
طبقه بندی موضوعی
احکام فرزندان
برچسب
شهادت|زن|فرزند|شهید|آرزوی شهادت
خلاصه پرسش
آنانی که همسرانی جوان و کودکانی خردسال دارند، اگر آرزوی شهادت کنند، آیا نوعی خودخواهی به شمار نمی‌آند؟
پرسش
سلام آیا آرزوی شهادت برای کسی که زن جوان وبچه کوچک دارد خودخواهی نیست؟ و میتواند بگوید من وظایفم را انجام میدهم و آرزو میکنم دیر تر شهید شوم تا به خانواده کمتر فشار آید
پاسخ اجمالی
رسیدن به مقام والای شهادت در راه خدا، آرزوی هر مسلمانی است. اولیای الهی بویژه در دعاها و مناجات با پروردگار از وی درخواست رسیدن به چنین جایگاهی را داشتند:
«اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ فِی سَبِیلِک»؛[1] خدایا سرانجام ما را سعادت و شهادت در راه خودت قرار ده.
«إِلَهِی وَ خَالِقِی وَ مَوْلَایَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِی بِالشَّهَادَةِ وَ الرَّحْمَة»؛[2] ای خدا و آفریننده و آقای من، بر محمد و آل او درود فرست، و سرانجام مرا شهادت و رحمت قرار ده.
«وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ مَعَ أَوْلِیَائِکَ تَحْتَ رَایَةِ نَبِیِّک»؛[3] و از تو درخواست میکنم که مرگ مرا کشته شدن در راهت، همراه اولیائت، تحت فرماندهی نبیت قرار دهی.
کسانی که واقعا آرزوی شهادت می‌کنند، همه چیز خود را به خدا سپرده، و اطمینان دارند که بعد از ایمان و اخلاص، همان‌‌گونه که هر چیزی که برای او پیش آید، به خیر و صلاح او است، هر اتفاقی که برای خانواده او نیز رخ دهد، به خیر و مصلحت آنان خواهد بود. (البته اگر آنان نیز مانند او با ایمان باشند) مؤمنان و اولیای الهی کسانی هستند که به این اطمینان رسیده‌اند:
«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ یَوْماً: مَا عَجِبْتُ مِنْ شَیْءٍ کَعَجَبِی مِنَ الْمُؤْمِنِ أَنَّهُ إِنْ قُرِّضَ جَسَدُهُ فِی دَارِ الدُّنْیَا بِالْمَقَارِیضِ کَانَ خَیْراً لَهُ، وَ إِنْ مَلَکَ مَا بَیْنَ مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا کَانَ خَیْراً لَهُ، وَ کُلُّ مَا یَصْنَعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ فَهُوَ خَیْرٌ لَه»؛[4] روزى پیامبر (ص) فرمود: در نزد من هیچ چیز شگفت انگیزتر از حال مؤمن نیست، که اگر در این دنیا تمام بدنش را با قیچى قطعه قطعه کنند به خیر او است، و اگر هم تمام شرق و غرب زمین را مالک شود باز هم به خیر او است. و هر چیزی که خداوند برای او قرار داده باشد، خیر او در همان است.
از همین‌رو است که قرآن کریم در وصف چنین انسان‌هایی می‌فرماید: «... إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمین»؛[5] نماز و تمام عباداتم، و زندگى و مرگم، همه براى خداوند پروردگار جهانیان است.
البته آنانی که برای خود، آرزوی شهادت می‌کنند برای بازماندگانشان نیز طلب صبر و عاقبت بخیری می‌کنند. آنان می‌گویند:
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ الْغَدَاةَ نَفْسِی وَ مَالِی وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی»؛[6] بار خدایا، من در این بامداد خودم، مالم، خانواده‌ام و فرزندانم را به تو می‌سپارم.
«اعیذ نفسی و أهلی و دینی و مالی و ولدی و خواتیم عملی و ما خوّلنى ربّی و رزقنى بعزّة اللَّه و عظمة اللَّه و جبروت اللَّه و سلطان اللَّه و رحمة اللَّه»؛[7] جان خود و خانواده و دین و دارایى و فرزندان و سرانجام کارم و آنچه پروردگارم به من واگذار نموده و روزیم کرده، می‌سپارم به عزّت خدا و عظمت و جبروت و حاکمیّت و رحمت او.
«اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ فِی سَبِیلِک»؛[1] خدایا سرانجام ما را سعادت و شهادت در راه خودت قرار ده.
«إِلَهِی وَ خَالِقِی وَ مَوْلَایَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِی بِالشَّهَادَةِ وَ الرَّحْمَة»؛[2] ای خدا و آفریننده و آقای من، بر محمد و آل او درود فرست، و سرانجام مرا شهادت و رحمت قرار ده.
«وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ مَعَ أَوْلِیَائِکَ تَحْتَ رَایَةِ نَبِیِّک»؛[3] و از تو درخواست میکنم که مرگ مرا کشته شدن در راهت، همراه اولیائت، تحت فرماندهی نبیت قرار دهی.
کسانی که واقعا آرزوی شهادت می‌کنند، همه چیز خود را به خدا سپرده، و اطمینان دارند که بعد از ایمان و اخلاص، همان‌‌گونه که هر چیزی که برای او پیش آید، به خیر و صلاح او است، هر اتفاقی که برای خانواده او نیز رخ دهد، به خیر و مصلحت آنان خواهد بود. (البته اگر آنان نیز مانند او با ایمان باشند) مؤمنان و اولیای الهی کسانی هستند که به این اطمینان رسیده‌اند:
«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ یَوْماً: مَا عَجِبْتُ مِنْ شَیْءٍ کَعَجَبِی مِنَ الْمُؤْمِنِ أَنَّهُ إِنْ قُرِّضَ جَسَدُهُ فِی دَارِ الدُّنْیَا بِالْمَقَارِیضِ کَانَ خَیْراً لَهُ، وَ إِنْ مَلَکَ مَا بَیْنَ مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا کَانَ خَیْراً لَهُ، وَ کُلُّ مَا یَصْنَعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ فَهُوَ خَیْرٌ لَه»؛[4] روزى پیامبر (ص) فرمود: در نزد من هیچ چیز شگفت انگیزتر از حال مؤمن نیست، که اگر در این دنیا تمام بدنش را با قیچى قطعه قطعه کنند به خیر او است، و اگر هم تمام شرق و غرب زمین را مالک شود باز هم به خیر او است. و هر چیزی که خداوند برای او قرار داده باشد، خیر او در همان است.
از همین‌رو است که قرآن کریم در وصف چنین انسان‌هایی می‌فرماید: «... إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمین»؛[5] نماز و تمام عباداتم، و زندگى و مرگم، همه براى خداوند پروردگار جهانیان است.
البته آنانی که برای خود، آرزوی شهادت می‌کنند برای بازماندگانشان نیز طلب صبر و عاقبت بخیری می‌کنند. آنان می‌گویند:
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَوْدِعُکَ الْغَدَاةَ نَفْسِی وَ مَالِی وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی»؛[6] بار خدایا، من در این بامداد خودم، مالم، خانواده‌ام و فرزندانم را به تو می‌سپارم.
«اعیذ نفسی و أهلی و دینی و مالی و ولدی و خواتیم عملی و ما خوّلنى ربّی و رزقنى بعزّة اللَّه و عظمة اللَّه و جبروت اللَّه و سلطان اللَّه و رحمة اللَّه»؛[7] جان خود و خانواده و دین و دارایى و فرزندان و سرانجام کارم و آنچه پروردگارم به من واگذار نموده و روزیم کرده، می‌سپارم به عزّت خدا و عظمت و جبروت و حاکمیّت و رحمت او.
[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 95، ص 367، بیروت، مؤسسة الوفاء، 1404ق.
[2]. همان، ج 94، ص 331.
[3]. همان، ج 94، ص 376.
[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 69، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[5]. انعام، 162.
[6]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، محاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 350، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.
[7]. ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول صلی الله علیه و آله، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 120، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.