در قرآن کریم اشاره‌ای به این موضوع نشده، و البته طبیعی است که عادت ماهانه که همراه با نوعی آزار و اذیت است، در بهشت معنایی ندارد و این مشکل بعد از ورود آنان به زندگی زمینی رخ داده است.
همین موضوع در روایتی از امام رضا(ع) نقل شده است که بر اساس آن احمد بن محمد بن ابی نصر از حضرتشان پرسید: زمان پیدایش عطر و بوی خوش و کیفیت آن چگونه بود؟ آیا درست است که بعد از هبوط حضرت آدم(ع) به زمین، او در فراق بهشت زیاد گریست و اشک‌هایش در زمین به صورت نهر جاری شد، و همین اشک‌ها فضای عالم را خوشبو نمود؟ آن‌‌حضرت(ع) فرمود: علت و کیفیت پیدایش عطر در دنیا این است حوّا در بهشت گیسوانش را در غلافی از سرشاخههای درختان بهشتی قرار داده بود و هنگامی که به زمین فرود آمد و به لغزش مبتلا شد، خون حیض دید و مأمور به غسل‌کردن شد و به ناچار گیسوانش را تکان داد تا آن غلاف‌ها از گیسوانش جدا شد. خداوند نیز بادی را فرستاد تا این غلاف‌ها را به صورت ذرّاتی به هر جایی که خدا می‌خواست برد. به همین دلیل بود که عطر و بوی خوش در دنیا پدید آمد و در همه نواحی پراکنده شد.[1]
با فرض پذیرش سند، این روایت ناظر به آن است که زندگی زمینی متفاوت با زندگی بهشتی است؛ از همین‌رو، حواء(س) در بهشت دچار این مشکل نبود و در زندگی زمینی این اتفاق برایش رخ داد. و این‌گونه نیست که عادت ماهانه تمام زنان از ابتدا تا انتها تنها به دلیل گناه حوا باشد.[2]
[1]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، محقق، مصحح، لاجوردی، مهدی، ج 1، ص 288، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 2، ص 492، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.