در گزارش‌هایی به وجود حرزهایی برای امام علی(ع) و آثار آن اشاره شده است؛[1] مانند:
- مردى بر امام علی(ع) داخل شد که رنگ او متغیر بود و گفت: من بیمارم و بیشتر اوقات درد می‌کشم، دعایى به من بیاموز که به برکت آن شفا یابم. آن‌حضرت(ع) فرمود: تو را دعایى بیاموزم که آن‌را جبرئیل به پیامبر(ص) در بیمارى امام حسن و امام حسین(ع) آموخت. و آن دعا این است:
«إِلَهِی کلَّمَا أَنْعَمْتَ عَلَی بِنِعْمَةٍ قَلَّ لَک عِنْدَهَا شُکرِی وَ کلَّمَا ابْتَلَیتَنِی بِبَلِیةٍ قَلَّ لَک عِنْدَهَا صَبْرِی فَیا مَنْ قَلَّ شُکرِی عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ یحْرِمْنِی وَ یا مَنْ قَلَّ صَبْرِی عِنْدَ بَلَائِهِ فَلَمْ یخْذُلْنِی وَ یا مَنْ رَآنِی عَلَى الْمَعَاصِی فَلَمْ یفْضَحْنِی وَ یا مَنْ رَآنِی عَلَى الْخَطَایا فَلَمْ یعَاقِبْنِی عَلَیهَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِی ذَنْبِی وَ اشْفِنِی مِنْ مَرَضِی- إِنَّک عَلى کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ». ابن عباس می‌گوید: من بعدها آن مرد را دیدم که رنگ و رویش باز شده و به سرخی گراییده بود او همچنین گفت: این دعا را هنگام هیچ بیماری نخواندم مگر شفا یافتم و بر هیچ صاحب قدرتی وارد نشدم مگر آنکه با خواندن این دعا از آسیب او در امان ماندم».[2]
- گزارش شده است که امام علی(ع) حرزی را بر روی بازوى راست خود مىبست که آیاتی از قرآن کریم و نیز عباراتی احتمالا از دیگر کتب مقدس بر آن نگاشته شده بود:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اى کنوش [یش] اى کنوش اره شش عطیطسفیخ یا مظظرون قرتالیون ما و ماسوماس ما طیطسالوس خیطوس مسفقلس مساصعوس الطیعوس لطیفوس اقرطیعوش لطفیکس هذا هذا- وَ ما کنْتَ بِجانِبِ الْغَرْبِی إِذْ قَضَینا إِلى مُوسَى الْأَمْرَ وَ ما کنْتَ مِنَ الشَّاهِدِینَ اخْرُجْ بِقُدْرَةِ اللَّهِ مِنْهَا أَیهَا اللَّعِینُ بِقُوَّةِ [بِعِزَّةِ] رَبِّ الْعَالَمِینَ اخْرُجْ مِنْهَا وَ إِلَّا کنْتَ مِنَ الْمَسْجُونِینَ اخْرُجْ مِنْها فَما یکونُ لَک أَنْ تَتَکبَّرَ فِیها فَاخْرُجْ إِنَّک مِنَ الصَّاغِرِینَ- اخْرُجْ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً مَلْعُوناً- کما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ وَ کانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا اخْرُجْ یا ذَا الْمَخْزُونِ اخْرُجْ یا سورا یا سوراسور بِالاسْمِ الْمَخْزُونِ یا ططرون طرعون مراعون تَبَارَک اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ باهیا شراهیا حَیاً قَیوماً بِالاسْمِ الْمَکتُوبِ عَلَى جَبْهَةِ إِسْرَافِیلَ اطْرُدُوا عَنْ صَاحِبِ هَذَا الْکتَابِ کلَّ جِنِّی وَ جِنِّیةٍ وَ شَیطَانٍ وَ شَیطَانَةٍ وَ تَابِعٍ وَ تَابِعَةٍ وَ سَاحِرٍ وَ سَاحِرَةٍ وَ غُولٍ وَ غُولَةٍ وَ کلِّ مُتَعَبِّثٍ وَ عَابِثٍ یعْبَثُ بِابْنِ آدَمَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ الطَّیبِینَ الطَّاهِرِین».[3]
اما در مورد آنچه در پرسش آمده باید گفت که در برخی از سایت‌ها نیز از نگین انگشتر و یا سنگ نبشته‌ای به نام(عین علی) یاد شده و حتی روش ساخت آن نیز توضیح داده می‌شود و خواص زیادی را نیز برای آن اعلام می‌کند:
تحصّنتُ بذی المُلک و الملکوت و اعتصمْتُ بذی العزّة و العظَمة و الکبریاء و الجبروت و توکلتُ علی الحی الذی لا ینامُ دخلتُ فی حرز الله و فی حفظ الله و فی امان الله من شرّ البریة اجمعین بسم الله الرحمن الرحیم بحقّ کهیعص و حمعسق و بحقّ ایاک نعبد و ایاک نستعین فسیکفیکهم اللهُ و هو السّمیع العلیم و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم».
اگرچه عبارات بالا نیز قابل قبول بوده و می‌توان با آن به دعا پرداخت، اما با جست‌وجویی که داشتیم این دعا و این‌که نامش «عین علی» است، و چگونه باید در انگشتری حکاکی شود، و چه خواصی دارد را در منبع قابل استناد نیافتیم.[4]
[1]. « قدرت امام علی(ع) در کتک زدن معاویه»، 113911؛ « قدرت امام علی(ع) در جنگ»، 111786.
[2]. ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، محقق، مصحح، کرمانی، ابوطالب، محرر، محمد حسن، ص 8، قم، دار الذخائر، چاپ اول، 1411ق.
[3]. همان، ص 8 -9 .
[4]. «آیات و دعاها جهت همراه داشتن»، 37268؛ «استفاده از حرز برای از بردن ترس و چشم زخم»، 25619.