คำหลักคำสอนของศาสนา,หนึ่งในหลักการที่สอนให้มนุษย์มีความบริสุทธิ์และปกป้องตนจากการทำความผิดคือ การห้ามมิให้อยู่กับหญิงสาวตามลำพังภายในห้องเดียวกัน
คำสั่งเสียของชัยฏอน ที่มีต่อมูซา (อ.) ที่ว่า “โอ้ มูซาจงอย่าอยู่ตามลำพังกับหญิงสองต่อสองในที่เดียวกัน เนื่องจากบุคคลใดก็ตามกระทำเช่นนี้ ฉันจะเป็นเพื่อนกับเขา มิใช่ผู้ช่วยเหลือเขา”[1]
เช่นเดียวกันท่อนหนึ่งจากคำแนะนำที่มารมีต่อศาสดานูฮฺ (อ.) “เมื่อใดก็ตามที่เจ้าได้อยู่ตามลำพังสองต่อสองกับหญิง ในที่นั้นจะไม่มีใครอยู่กับเจ้าเลย แล้วเจ้าจะคิดถึงเรา”[2]
ด้วยเหตุนี้เอง, จากการที่ชัยฏอน จะอยู่กับเราในที่ซึ่งเราได้อยู่ตามลำพังสองต่อสองกับหญิง จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องหลีกเลี่ยง การอยู่ตามลำพังสองต่อสองกับหญิงที่เป็นนามะฮฺรัม เพื่อจะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อแห่งการกระซิบกระซาบของชัยฏอน
ประเด็นสำคัญที่จำเป็นต้องเตือนสำทับในที่นี้คือ บางครั้งอาจเกิดขึ้นได้ที่เราได้จำเป็นต้องอยู่ตามลำพังกับนามะฮฺรัม เนื่องด้วยความจำเป็นด้านการศึกษาค้นคว้า การให้คำปรึกษา และอื่นๆ ดังนั้น ในกรณีที่จำเป็นเหล่านี้ ถ้าหากใส่ใจและมีความเคร่งครัดต่อคำสอนของศาสนาและชัรอียฺ หรือให้เลือกอยู่ในที่สาธารณเพื่อปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าว เพื่อปิดประตูการหยุแหย่ของชัยฏอน
มีคำกล่าวว่า, แม้ว่าชัยฏอนจะเป็นศัตรูตัวฉกาจและเปิดเผยของมนุษย์ และในกรณีส่วนใหญ่ไม่ต้องใส่ใจต่อคำพูดของมาร, แต่ตามหลักคำสอนของศาสนา สอนให้ยอมรับคำพูดที่เป็นวิทยปัญญา แม้ว่าคำพูดนั้นจะมาจากศัตรูของพระเจ้าก็ตาม ท่านอมามอะลี (อ.) กล่าวว่าถึงประเด็นนี้ว่า
1.จงแสวงหาและเรียนรู้เรื่องราวที่มากด้วยภูมปัญญา แม้ว่าผู้พูดจะเป็นมุชริกก็ตาม[3]
2.จงอย่ามองว่าใครพูด แต่จงฟังว่าเขาพูดอะไร กล่าวคือจงนำคำพูดที่ดีถูกต้องจากทุกคนที่พูด[4]
3.ความรู้และวิทยปัญญาได้สูญหายไปแล้ว แต่บุรุษผู้มีศรัทธาได้ตามหามัน และจงเรียนรู้มันแม้จากมุชริกก็ตาม[5]
หัวข้อที่เกี่ยวข้อง :
1.ความสัมพันธ์ทางเพศที่ถูกต้อง ระหว่างชายและหญิง, คำถามที่ 713 (ไซต์ : 754)
2. อิสลามกับความสัมพันธ์ที่ถูกต้อง ระหว่างชายและหญิง, คำถามที่ 15749 (ไซต์ : th15465)
คำถามข้อนี้ไม่มีคำตอบโดยละเอียด
[1] มุฟิด, มุฮัมมัดบินมุฮัมมัด, อัลอะมาลียฺ, หน้า 157, งามสัมมนาเชคมุฟีด, กุม, ปี 1413
[2] เชคซะดูก,อะลีบินฮะซันเฏาะบัรระซีย์, มัชกาตุลอันวาร, หน้า 135, ห้องสมุดฮัยดะรียะฮฺ, นะญัฟ 1385.
[3] อบุลฟัฎล์, อะลีบินฮะซันเฏาะบัรระซีย์,มัชกาตุลอันวาร, หน้า 135, ห้องสมุดฮัยดะรียะฮฺ, นะญัฟ 1385.
[4] ตะมีมียฺ ออมะดี, อับดุลวาฮิด, ฆอรรอรุลฮะกัม, ฮะดีซที่ 612, หน้า 58, สำนักพิมพ์ ดัฟตัรตับลีฆอต, กุม 1366
[5] เชคฏูซียิ, อัละอะมาลียฺ, หน้า 625, สำนักพิมพ์ ดารุลซะกอฟะฮฺ, กุม 1414.