Bu müsəlman qadın Həzrət Zəhranın (s) kənizi Fizzə idi. Mötəbər rəvayətlərə görə o, illər boyu Quran dili ilə danışmışdır.
Mötəbər rəvayətlərə əsasən Həzrət Zəhranın (s) kənizi və Vəhəb ibn Abdullahın qızı Fizzə iyirmi ildən çox idi ki, ona verilən suallara Quran ayələrindən istifadə edərək cavab verərdi. Nümunə üçün "Bihar əl-ənvar" kitabında yazılan bir rəvayəti nəzərinizə çatdırırıq:
Əbu əl-Qasim Qəşiri öz kitabında nəql edir ki, tanışlardan biri dedi: "Səhrada getdiyim zaman bir qadınla rastlaşdım və ondan kim olduğunu soruşdum?
Qadın dedi: "Salam!" de. Yaxında biləcəksiniz!"[1]
Ona salam verdim və soruşdum: "Bu səhrada nə edirsən?"
Qadın cavab verdi: "Allahın doğru yola saldığı kimsə azmaz."[2]
Soruşdum: "Sən cinsən ya insan?"
Qadın cavab verdi: "Ey Adəm övladı zinətlərinizi özünüzlə götürün…"[3]
Soruşdum: "Haradan gəlirsən?"
Cavab verdi: "Uzaq yerdən"[4]
Soruşdum: "Bəs hara gedirsən?"
Cavab verdi: "Onun yoluna gücü çatan hər bir kəsin həccə getməsi Allah qarşısında borcudur."[5]
Soruşdum: "Neçə gündür yola çıxdığınız?"
Cavab verdi: "Biz göyləri, yeri və onların arasında olanları altı gündə yaratdıq."[6]
Soruşdum: "Yemək yemək istəyirsiniz?"
Cavab verdi: " Biz onları yeməz-içməz (yemək yeməz) bir bədən yaratmadıq."[7]
Dedim: "İti gəl amma tələsmə"
Cavab verdi: " Allah hər kəsi yalnız qüvvəsi yetdiyi qədər yükləyər."[8]
Soruşdum: "İstəyirsən səni tərkimə alım?"
Cavab verdi: " Əgər yerdə və göydə Allahdan başqa tanrılar olsa idi, onların ikisi də fəsada uğrayardı."[9]
Minikdən düşüb onu süvar etdim. O dedi: " Bunları (dörd ayaqlını) bizim üçün ram edən Allah pakdır, müqəddəsdir!"[10]
Bir müddət gedəndən sonra karvana yetişdik. Ondan soruşdum: "Karvanda yaxınlarından kimsə varmı?"
Cavab verdi: "Ya Davud! Biz səni yer üzündə xəlifə etdik."[11]
"Muhəmməd ancaq bir peyğəmbərdir."[12], "Ey Yəhya! Kitabdan bərk yapış"[13], "Ya Musa! Aləmlərin Rəbbi olan Allah Mənəm!"[14]
Sonra mən bu dörd adı səslədim, bu an karvandan dörd gənc ayrılıb bizə tərəf gəldilər. Soruşdum: "Bunlar sənin nəyindirlər?"
Cavab verdi: "Mal-dövlət, oğul-uşaq (oğullar) bu dünyanın bər-bəzəyidir."[15]
Cavanlar qadının yanına çatanda onlara dedi: "Atacan! Onu muzdla tut, çünki bu güclü, etibarlı adam (indiyə qədər) muzdla tutduqlarının ən yaxşısıdır!"[16]
Gənclər mənə hədiyyələr verdilər. Qadın dedi: "Allah istədiyi kimsə üçün bunu qat-qat artırır."[17]
Bundan sonra gənclər mənə daha artıq hədiyyə verdilər. Onlardan soruşdum: "Bu qadın kimdir?" Dedilər: "Bu qadın bizim anamız, Həzrət Fatimənin (s) kənizi Fizzə xanımdır. İyirmi ildir ki, yalnız Quran ayələri ilə danışır.[18]
Əlbəttə bu rəvayətdə qadının oğulları analarının iyirmi il Quranla danışdığını dedilər. Bu yuxarıda qeyd etdiyimizlə ziddiyyət təşkil etmir. Ola bilsin ki, bu əhvalatdan sonra sözügedən əzəmətli xanım 20 il də yaşamış və Quran ayələri ilə danışmışdır. Sözsüz ki, bu məqamın araşdırmaya ehtiyacı vardır, amma buna fürsət yoxdur.
[1] -"Zuxruf", 89
[2] - "Zümər", 37
[3] - "Əraf", 31
[4] - "Qisəs", 44
[5] - "Ali-İmran", 97
[6]- "Qaf", 38
[7]- "Ənbiya", 8
[8] - "Bəqərə", 286
[9] - "Ənbiya", 22
[10] - "Zuxruf", 13
[11] - "Sad", 26
[12]- "Ali-İmran", 144
[13] - "Məryəm", 12
[14] - "Qisəs", 30
[15] - "Kəhf", 46
[16] - "Qisəs", 26
[17] - "Bəqərə", 261
[18] - "Bihar əl-ənvar", cild.43, səh. 87
«أَبُو الْقَاسِمِ الْقُشَیْرِیُّ فِی کِتَابِهِ قَالَ بَعْضُهُمْ انْقَطَعْتُ فِی الْبَادِیَةِ عَنِ الْقَافِلَةِ فَوَجَدْتُ امْرَأَةً فَقُلْتُ لَهَا مَنْ أَنْتِ
فَقَالَتْ وَ قُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ / فَسَلَّمْتُ عَلَیْهَا فَقُلْتُ مَا تَصْنَعِینَ هَاهُنَا
قَالَتْ مَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَلَا مُضِلَّ لَهُ/ فَقُلْتُ أَ مِنَ الْجِنِّ أَنْتِ أَمْ مِنَ الْإِنْسِ
قَالَتْ یا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ/ فَقُلْتُ مِنْ أَیْنَ أَقْبَلْتِ
قَالَتْ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ
َقُلْتُ أَیْنَ تَقْصِدِین/ قَالَتْ وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ
فَقُلْتُ مَتَى انْقَطَعْتِ / قَالَتْ وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ... فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ
فَقُلْتُ أَ تَشْتَهِینَ طَعَاماً / فَقَالَتْ وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا یَأْکُلُونَ الطَّعامَ
فَأَطَعَمْتُهَا ثُمَّ قُلْتُ هَرْوِلِی وَ لَا تَعَجَّلِی / قَالَتْ لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها
فَقُلْتُ أُرْدِفُکِ / فَقَالَتْ لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا
فَنَزَلْتُ فَأَرْکَبْتُهَا فَقَالَتْ سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا / فَلَمَّا أَدْرَکْنَا الْقَافِلَةَ قُلْتُ أَ لَکِ أَحَدٌ فِیهَا
قَالَتْ یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ یا یَحْیى خُذِ الْکِتابَ یا مُوسى إِنِّی أَنَا اللَّهُ
فَصِحْتُ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ فَإِذَا أَنَا بِأَرْبَعَةِ شَبَابٍ مُتَوَجِّهَیْنِ نَحْوَهَا فَقُلْتُ مَنْ هَؤُلَاءِ مِنْکِ
قَالَتْ الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا
فَلَمَّا أَتَوْهَا قَالَتْ یا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمِینُ
فَکَافُونِی بِأَشْیَاءَ فَقَالَتْ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ / فَزَادُوا عَلَیَّ فَسَأَلْتُهُمْ عَنْهَا
فَقَالُوا هَذِهِ أُمُّنَا فِضَّةُ جَارِیَةُ الزَّهْرَاءِ ع مَا تَکَلَّمَتْ مُنْذُ عِشْرِینَ سَنَةً إِلَّا بِالْقُرْآنِ»