بر اساس آموزه‌های دینی، هرگونه سستی در انجام وظایفی که در دنیا به انسان محول شده است، موجب حسرت او در آخرت خواهد شد. امام علی(ع) فرمود: «سستی‌کردن و تنبلی موجب ضایع کردن عمر در دنیا و حسرت در آخرت خواهد بود».[1]
در همین راستا و به عنوان بیان یکی از مصادیق حسرت در قیامت، روایتی وجود دارد که سستی انسان در فرستادن صلوات بر رسول خدا(ص) و اهل‌بیت(ع) را موجب حسرت او در روز قیامت اعلام می‌کند.
امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل می‌کند: «هیچ مردمی نباشند که در جمعی گرد هم آیند و نام خدا را نبرند، و بر پیامبر(ص) صلوات نفرستند، جز این‌که آن مجلس، مایه‌ی حسرت و زیان بر آنها باشد».[2]
گفتنی است؛ در برخی سایت‌ها مطلبی از سفیان ثوری نقل شده است که از وی پرسیدند: این‌که حق تعالی می‌فرماید «وَأَنذِرْهُمْ یوْمَ الْحَسْرَةِ»؛[3](بترسان ایشان را از روز حسرت)، این روز حسرت، کدام روز است؟
سفیان پاسخ داد: آن‌روز، روز قیامت است که حسرت، همه‌ی مردم را فرو خواهد گرفت؛ زیرا انسانهای نیکوکار حسرت می‌خورند که چرا از این بیشتر نیکی نکردیم و انسانهای بدکردار حسرت می‌خورند که چرا در مسیر نیکوکاری وارد نشدیم؟ از او پرسیدند: ای شیخ! آیا کسی خواهد بود که در آن‌روز حسرت نداشته باشد؟ سفیان گفت: «آری، کسی که در این دنیا پیوسته بر رسول خدا(ص) صلوات فرستاده باشد، در روز قیامت حسرت چیزی را نمی‌خورد».
این سخن منتسب به سفیان ثوری اگرچه از لحاظ محتوا می‌تواند قابل پذیرش باشد؛ اما با جست‌وجوی انجام شده در منابع روایی، تفسیری و تاریخی چنین سخنی از او مشاهده نشد.
در صورت برخورد با چنین سخنی از او در منابع معتبر، این پاسخ را ویرایش خواهیم کرد.
[1]. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، درایتی، مصطفی، ص 463، ح 10626، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1366ش.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 497، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. مریم، 39.