در گزارشی آمده است که صعصعة بن صوحان بر امام علی(ع) وارد شد و دید آن‌حضرت مشغول خوردن شام است. امام به صعصعه برای خوردن شام تعارف کرد. وی گفت: من شام خوردم. در مقابل امام نصف اناری بود و تکه‌‌ای از آن‌‌را به صعصعه داد و فرمود: این انار را با پوست(پیه)[1] آن بخور که جرم دندان و بدبویی دهان را برطرف می‌‌کند، و نفس را خوش ‌بو می‌‌کند»:

«عَنْهُ عَنْ بَعْضِهِمْ رَفَعَهُ إِلَى صَعْصَعَةَ بْنِ صُوحَانَ فِی حَدِیثٍ أَنَّهُ دَخَلَ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ هُوَ عَلَى الْعَشَاءِ فَقَالَ یَا صَعْصَعَةُ ادْنُ فَکُلْ قَالَ قُلْتُ قَدْ تَعَشَّیْتُ وَ بَیْنَ یَدَیْهِ نِصْفُ رُمَّانَةٍ فَکَسَرَ لِی وَ نَاوَلَنِی بَعْضَهُ وَ قَالَ کُلْهُ مَعَ قِشْرِهِ یُرِیدُ مَعَ شَحْمِهِ فَإِنَّهُ یَذْهَبُ بِالْحَفَرِ وَ بِالْبَخَرِ وَ یُطَیِّبُ النَّفْس».[2]

این روایت از نظر دانش حدیث روایت مرفوع شمرده می‌شود.[3]

گفتنی است؛ با توجه به این روایت که خوردن یک تکه از انار را هم برای مشکلات دهان و دندان مفید می‌داند، لازم نیست که یک عدد انار کامل خورده مصرف شود.

[1]. منظور از «پیه» رگه‌های سفید بین دانه‌‌های انار و پرده‌‌های آن است.

[2]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 543،‏ قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.

[3]. حدیثی است که از وسط، یا آخر سند آن یک راوی یا بیشتر افتاده باشد، ولی با تصریح به لفظ «رفع». ر. ک: «حدیث مرفوع، مرسل، مقطوع و موقوف».