آنچه باعث این تفکرات و تصورات وسواس گونه شما شده بیشتر به خاطر عدم آگاهى از حکم فقهى این مسأله است بنابراین اگر بدانید که احساس و یا احتمال جنب شدن تحت تأثیر عواملى که شما بیان فرموده اید موجب غسل نمى شود از بسیارى از افکار رهایى پیدا مى کنید. بنابراین لازم است بدانید که ترشحاتى که با اندکى شهوت و خوشایندى خارج مى‏شود پاک است و غسل ندارد ولى مایعى که همراه با اوج شهوت (ارگاسم) از زن خارج مى‏شود حکم منى را دارد و موجب جنابت است. اما رطوبت‏هایى که غالبا هنگام برانگیختگى جنسى خارج مى‏شود پاک است مگر آنکه به حد (ارگاسم) برسد و بدن همراه آن سستى پیدا کند.

در این جا ذکر یک قاعده کلى نیز مفید است و آن اینکه تا زمانى که یقین به خروج منى و یا رسیدن به آن حالت نهایى نباشد حکم جنابت جارى نمى‏گردد. بنابراین به مجرد اینکه رطوبتى از بدن خارج شد و یا هیجانى در بدن به وجود آمد جنابت حاصل نشده است. بنابراین با توجه به حکم فقهى مسأله، نباید به افکار وسواس گونه خود ترتیب اثر بدهید و مطمئن باشید تا زمانى که یقین به حالت جنابت پیدا نکرده اید، غسل واجب نمى شود، از طرف دیگر آدم وسواسى نباید به شک خود اعتنا نماید و باید مانند معمول مردم در مسئله طهارت و نجاست عمل نماید یعنى هر چیزى که معمول مردم نجس مى‏دانند اجتناب نماید و در شستن لباس و بدن و تطهیر هم مانند معمول مردم از آب استفاده نماید و بیشتر از آن اسراف جایز نیست و باید توجه داشته باشید که وسواس از دام‏هاى شیطان است و تنها راه نجات بى اعتنائى است و در واقع کسى که بیشتر از مقدارى که در شرع مقدس براى شستن و تطهیر محل نجس تعیین شده آب مى‏ریزد نوعى دهن کجى به شارع مقدس یعنى پیامبر (ص) و معصومین (ع) کرده است. درحدیث آمده که در نزد امام‏صادق (ع) از عقل شخصى تعریف کردند و بعد گفتند اما در وضو و غسل یا نماز قدرى مبتلا است یعنى، وسوسه به خرج مى‏دهد. حضرت صادق (ع) فرمودند: چگونه عاقل است و حال آن که از شیطان اطاعت مى‏کند. بعد حضرت صادق (ع) فرمودند شیطان دوست دارد که از او اطاعت کنید.[1] پس طبق فتوای مراجع محترم تقلید تا یقین پیدا نشود آبی که خارج شده، منی است، حکم به نجاست و غسل داده نمی شود.[2]