کد سایت
fa28923
کد بایگانی
34942
نمایه
راه‌کاری هنگام گم کردن راه
طبقه بندی موضوعی
حدیث,دستور العمل ها
برچسب
شیطان|گم کردن راه|تیامن|سمت راست|سمت چپ
خلاصه پرسش
آیا در روایات توصیه شده است هنگام گم کردن راه در بیابان، به سمت راست متمایل شوید؟
پرسش
«تیامَنوا» در این روایت به چه معنا است: «مُحَمَّدُ بْنُ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَیمُونٍ بِإِسْنَادِهِ یعْنِی عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) إِذَا ضَلَلْتُمُ الطَّرِیقَ فَتَیامَنُوا».
پاسخ اجمالی
در این روایت، امام صادق(ع) به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمود: «وقتی راه را گم کردید، متمایل به سمت راست شوید».[1]
این روایت مربوط به کسی است که راه را گم می‌کند و هیچ نشانهای برای تشخیص راه ندارد که تنها در آن صورت، راه‌کاری نشان داده شده است.
در توضیح این روایت گفته شده است: از آن‌جایی که یکی از سبب‌های گم کردن راه، شیطان است و غالباً از سمت چپ می‌آید و انسان را به آن سمت متمایل می‌کند، چنین راه‌کاری ارائه شده است.[2] گفتنی است؛ این علت تامه نیست و معلوم نیست که همیشه گم کردن راه به وسیله شیطان باشد، و همیشه به سمت راست حرکت کردن دلیل بر درستی راه باشد؛ از این‌رو؛ سید ابن طاوس در ذیل این حدیث می‌گوید: اگر در چنین شرایطی برای تشخیص راه درست، نیاز به قرعه یا استخاره باشد، موفقیت‌آمیز است.[3]
این روایت مربوط به کسی است که راه را گم می‌کند و هیچ نشانهای برای تشخیص راه ندارد که تنها در آن صورت، راه‌کاری نشان داده شده است.
در توضیح این روایت گفته شده است: از آن‌جایی که یکی از سبب‌های گم کردن راه، شیطان است و غالباً از سمت چپ می‌آید و انسان را به آن سمت متمایل می‌کند، چنین راه‌کاری ارائه شده است.[2] گفتنی است؛ این علت تامه نیست و معلوم نیست که همیشه گم کردن راه به وسیله شیطان باشد، و همیشه به سمت راست حرکت کردن دلیل بر درستی راه باشد؛ از این‌رو؛ سید ابن طاوس در ذیل این حدیث می‌گوید: اگر در چنین شرایطی برای تشخیص راه درست، نیاز به قرعه یا استخاره باشد، موفقیت‌آمیز است.[3]
[1]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 11، ص 443، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.
[2]. اصفهانی (مجلسی اول)، محمد تقی، لوامع صاحبقرانی، ج 7، ص 443، مؤسسه اسماعیلیان، قم، چاپ دوم، 1414ق.
[3]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، ص 123، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.