آنچه در پرسش بدان اشاره شد، از آثار و ثمرات قدرت روحی انسان است که گاهی در اثر عمل به دستورات دین و ریاضات شرعی حاصل می‌شود؛ یعنی انسان با تقرب الی الله، صاحب اسم اعظم خداوند می‌گردد و به ولایت تکوینی دست می‌یابد، و در پرتو آن قدرتی پیدا می‌کند که می‌تواند در مادۀ کائنات تصرف کند و تمام موجودات عالم عناصر، مقابل روح قوی او تابع و تسلیم خواهند بود و گاهی هم با تسخیر جن و استفاده از نیروهای شیطانی و... .

البته، نباید از این نکته غفلت ورزید که دست‌یابی به بعضی از این توانایی‌ها با ریاضت‌های غیر شرعی امکان‌پذیر نیست و یا اگر امکان‌پذیر باشد، به جهت مفاسدی که بر آن مترتب است از طرف خداوند حرام گردیده است.

به هرحال، در آن‌جایی که انسان با تقرب به خداوند از چنین نیرو و توانائی برخوردار شد، علاوه بر این‌که نشانه‌ی بر خورداری از قدرت بالای روحی و مقامات بلند انسانی است، به انسان این امکان را می‌دهد که برای رسیدن به اهداف پاک خداپسند و کمک به نیازمندان، از کوتاه‌ترین زمان و کمترین امکانات بیشترین استفاده را ببرد.[1]

[1]. «تعریف و اثبات اعجاز»، 115؛ «غیر معصوم و قدرت بر انجام کرامات»، 94781؛ «قدرت و توانایى شیطان و جن»، 138.