یکی از نعمتهای خداوند، در پاداش کارهای نیک و ایمان به خدا، بهشت و نعمتهای آن است. برای ورود به بهشت، فرقی میان زن و مرد نیست و یکی از پاداشهای خداوند در بهشت "حور العین" است که قرآن و روایات به آن اشاره کرده است. بنابر گفتۀ اغلب مفسران، در بهشت ازدواج نیست و تزویج حور العین به معنای قرین کردن و عطا کردن حور العین از طرف خداوند به بندگانش، تفسیر شده است.
همچنین در مورد چند همسری زنان در بهشت، به طور اجمال باید گفت از مجموع آیات و روایات، میتوان چنین استفاده کرد که زنان مؤمنی که به بهشت وارد شدهاند چنین درخواستی ندارند، هر چند اگر درخواست کنند در اختیارشان قرار میگیرد.
یکی از نعمتهای بزرگی که خداوند برای بندگان مؤمن و با تقوا در نظر گرفته است، بهشت و نعمتهای فراوان و جاویدان آن است. البته رضا و خشنودی خداوند از آنها، بالاترین پاداش است. تنها چیزی که باعث ورود به بهشت است، ایمان و عمل صالح انسان در این دنیا است و هر چه ایمان انسان، بیشتر و اعمال صالحش فراوانتر باشد، مقام او در بهشت بالاتر است و فرقی میان زن و مرد نیست. هر انسانی میتواند به چنین مقاماتی برسد. خداوند میفرماید: "هر کس از مردان یا زنان که عمل صالحی انجام دهد، و ایمان هم داشته باشد به درستی که وارد بهشت میشوند و بدون حساب در آنجا روزی دریافت میکنند".[1]
بهشت جای تکلیف نیست؛ چرا که با وجود تکلیف و اختیار باید بهشت و جهنم دیگری پدید آید تا نتیجۀ اعمال جدید در آن به انسان داده شود و این امر همینگونه ادامه خواهد داشت. در حالیکه خداوند تمام نعمتهای بهشتی را پاداش اعمال همین دنیای ما و ایمان و عمل ما میداند. از مجموع آیات و روایات استفاده میشود که هر چه بهشتیان بخواهند در اختیارشان گذاشته میشود،[2] از جمله یکی از نعمتهای بهشتی، حور العین است که در اختیار مردان مؤمن گذاشته میشود.
"حور" جمع "حوراء" به معنای زنی است که سفیدی چشمش بسیار سفید و سیاهی آن نیز بسیار سیاه باشد و یا به معنای زنی است که دارای چشمان سیاه مانند چشم آهو باشد، "عین" جمع کلمۀ "عیناء" به معنای درشت چشم است، و ظاهراً حور العین موجوداتی غیر از زنان دنیایند.[3] خداوند در مورد آنان میفرماید: "حور العین را به ازدواج آنها درمیآوریم".[4] بنابر تفسیر اغلب مفسّران، ازدواج به معنای دنیوی آن، در بهشت وجود ندارد. پس اینجا، نزدیک کردن و عطا کردن حور العین از طرف خداوند به بندگان بهشتیاش مراد است.[5]
از صفات بیان شده برای حور العین در قرآن و بعضی روایات میتوان چنین استفاده کرد که حور العین در بهشت بیش از یک همسر ندارد؛ زیرا خداوند در مورد صفات حور العین میفرماید: "...نه هیچ انسانی قبل از ایشان (قبل از آن شخص بهشتی) آنها را لمس کرده و نه هیچ جنّی".[6]
مرحوم مجلسی در تفسیر "قاصرات الطرف" که در ابتدای همین آیه آمده، میگوید: یعنی زوجهایی هستند که نگاهشان فقط برای شوهرانشان است و به هیچکس غیر از شوهرانشان رغبتی ندارند.[7]
اما آیا زنان دنیایی هم همینگونهاند یا نه؟ شاید بتوان گفت؛ اگرچه اهل بهشت هر آنچه در بهشت بخواهند برایشان آماده است، اما هرگز درخواستی به عنوان تعدّد زوجات ندارند. همانگونه که زنان پاک در دنیا، چشم به غیر از همسر خود ندارند، در بهشت هم که جای پاکان است، خواهان زوجهای متعدد برای خود نیستند.
در روایتی از امام صادق(ع) در مورد ازدواج مرد و زن زمینی در بهشت سؤال شد، حضرت فرمود: "اگر رتبۀ زن بالاتر بود و خواست با مرد زمینیاش ازدواج کند میتواند او را انتخاب کند (و مرد نمیتواند وی را انتخاب کند) که در این صورت مرد همسر او میگردد، ولی اگر رتبۀ مرد بالاتر بود او میتواند زن را اختیار کند (اینجا زن چنین حقّی ندارد) که در این صورت، زن یکی از همسران مرد میشود".[8] یعنی زن یکی از همسران مرد میشود، ولی مرد تنها همسرِ زن می گردد، این مطلب را برخی دیگر از روایات نیز بیان میکند.
همچنین در روایتی از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: "زن اگر در دنیا دو شوهر داشته باشد در آخرت هر کدام را که بهتر دید (از حیث اخلاق) انتخاب میکند".[9] حضرت نفرمودهاند که میتواند هر دو را انتخاب کند، بلکه فرمود بهترین آنها را انتخاب میکند.
در پایان تذکر این نکته به جا است که برای خدمتگزاری بهشتیان، "غلمان" هایی وجود دارد و در این بین فرقی میان زن و مرد نیست.
قرآن مجید در این باره میفرماید: "پیوسته بر گردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش میکنند که مانند مرواریدهای درون صدفاند".[10]
ظاهر این آیه آن است که پسران زیبای بهشتی فقط برای خدمتگزاری بهشتیان آفریده شدهاند.
[3]. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 18، ص 149، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.
[5]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 8، ص 99، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ المیزان فی تفسیر القرآن، ج 18، ص 149.
[6]. "فیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَان". در این قصرهاى بهشتى زنانى هستند که جز به همسران خود چشم ندوخته، و جز به آنها عشق نمیورزند، الرحمن، 56.
[7]. بحار الانوار، ج 8، ص 97.
[8]. همان، ص 105.
[9]. همان، ص 119
.[10] "وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ". طور، 24؛ «حور العین بهشتی و زنان»، 864؛ «نحوه استفاده بهشتیان از غلمان»، 7449؛ «حور العین برای مقربان و اصحاب یمین»، 36835؛ «حور العین در بهشت برزخی»، 89971؛ «توصیف حور العین»، 85611.