قدر مسلّم این است که اذیت کردن پدر و مادر و جد و جدّه به گونه ای که خاطر آنان آزرده و قلبشان شکسته شود، حرام است .
اگر فرزندی وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد و با این حال باز والدین یا پدر بزرگ و مادر بزرگ یا یکی از آنها او را نفرین کنند این نفرین آنها تأثیری در حق این فرزند نخواهد داشت.
قدر مسلّم این است که نباید با مخالفت نمودن با آنها موجب شد که آنها اذیت شوند و خاطر آنان آزرده و قلبشان شکسته شود. در این صورت مخالفت با ایشان حرام و گناه کبیره است، چون مصداق حقیقی عقوق والدین است، مثلاً هر گاه فرزند بخواهد سفر غیر واجبی برود و والدین در اثر ترس از رسیدن ضرری به او یا در اثر شدّت علاقه و نداشتن طاقت دوری فرزند، او را از مسافرت نهی کنند، بطوری که اگر مخالفت کند و به سفر برود، ناراحت و آزرده خاطر می‌شوند، در این صورت سفر، حرام و معصیت خواهد بود. خلاصه هر موردی که مخالفت والدین سبب اذیت ایشان گردد حرام است .
به پاسخ امام خمینی ره در باره این سوال که : اطاعت پدر و مادر تا چه حد بر فرزند لازم است و آیا اجداد و جدّات هم حکم پدر و مادر را دارند؟ توجه فرمایید: در امورى که انجام آن موجب ناراحتى آنها است از حیث شفقت پدر و مادرى اطاعت شود و فرقى بین پدر و مادر و اجداد نیست. [1]
به هر حال اگر فرزندی و ظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد و با این حال باز والدین یا پدر بزرگ و مادر بزرگ یا یکی از آنها او را نفرین کنند این نفرین آنها تأثیری در حق این فرزند نخواهد داشت.
پاسخ مرتبط: سؤال 522 (سایت: 584)، نمایه: اوامر والدین و تکلیف فرزندان.