بر اساس برخی گزارش‌ها، روزی که بلال حبشی از حبشه خدمت رسول خدا(ص) آمد، با توجه به ارادتی که به حضرتشان داشت به زبان حبشی این شعر را سرود:
«اَرَه بَرَهْ کَنْکَرَهْ کِرا کِری مِنْدَرَهْ».
رسول خدا(ص) از حسان بن ثابت[1] (شاعر معاصر رسول خدا) خواست تا آن شعر را به زبان عربی درآورد. حسان نیز شعر بلال را به این صورت درآورد:
«إذا المکارم فی آفاقنا ذکرت فانما بک فینا یضرب المثل»؛[2]
آن هنگام که در دیار ما بهترین صفات پسندیده را جویا شوند، ما تو را به عنوان نمونه اعلام می‌کنیم.
با فرض پذیرش این گزارش تاریخی، پیامبر(ص) به حسان دستور نداده تا متن سروده شده توسط بلال را برای ایشان ترجمه کند، بلکه از او خواسته تا آن‌را به صورت شعر عربی درآورد.
علاوه بر آن‌که رویه و رویکرد رسول خدا(ص) آن بود که امور از روال معمول و طبیعی جریان یابد و تنها در مواردی که ضرورتی باشد، مسئله‌ای به صورت معجزه‌آمیز و با روال غیر معمول و یا با استفاده از دانش غیب و علم لدنی انجام گیرد.
البته ممکن است، این دستور رسول خدا(ص) برای به یادگار گذاشتن یک خاطره برای عرب‌زبانان آن‌روز بود.
[1]. «تأیید حسان بن ثابت با روح القدس»، 111555.
[2]. شیخ بهایی، محمد بن حسین، کشکول، ج 2، ص 34، بیروت، اعلمی، چاپ ششم، 1403ق.