لطفا صبرکنید
بازدید
21771
آخرین بروزرسانی: 1398/04/25
کد سایت fa95506 کد بایگانی 111908 نمایه مقدار زمان تکلم حضرت عیسی(ع) در کودکی
طبقه بندی موضوعی پیامبران و امامان,عیسی
برچسب عیسی|سخن گفتن|معجزه|کودکی|صحبت|تکلم|نوزادی
خلاصه پرسش
معجزه سخن گفتن حضرت عیسی(ع) در گهواره آیا تنها یک بار رخ داد و یا آنکه ایشان بعد از نشان‌دادن معجزه نیز همچنان قدرت تکلم داشتند؟
پرسش
پس از سخن گفتن حضرت عیسی(ع) در گهواره، ایشان قدرت تکلم مانند یک انسان بالغ داشتند؟ یا صرفاً در همان لحظه پس از سخن گفتن به حالت نوزاد معمول درآمدند و تا سنین بالاتر نتوانستند سخن بگویند؟
پاسخ اجمالی
اصل سخن گفتن حضرت عیسی(ع) در نوزادی قطعی بوده و در قرآن نیز به عنوان یک اعجاز از آن یاد شده است،[1]و در معجزه‌بودن آن هم نیازی نیست تا این تکلّم در ادامه و تا رسیدن به سن طبیعی سخن‌گفتن ادامه داشته باشد. با این وجود، در این زمینه روایات و نظراتی وجود دارد:
1. برخی معتقدند؛ معجزه سخن گفتن عیسای مسیح(ع) در همان روزهاى نخستین تولد تحقق یافت و پس از آن تا زمانى که سایر نوزادان به سخن مى‌آیند، سخن نگفت:[2]
روایتی از امام باقر(ع) نیز مؤید این نظر است:
«... پس از این معجزه، حضرت عیسى(ع) سخن نگفت تا این‌که سن ایشان به دو سال رسید».[3]
همچنین از ابن عباس نقل است: مدت زمان سخن‌گفتن عیسی(ع) اندک و تنها در همان گهواره بود و بعدها تا زمانی که معمولاً کودکان به توانایی در سخن‌گفتن می‌رسند، سخن دیگری بر زبان نیاورد.[4]
2. در طرف مقابل، گروه دیگر با استناد به فرازی از یک روایت که می‌گوید: «انَّ‏ عِیسَى‏ فِی‏ تِلْکَ‏ الْحَالِ‏ آیَةً لِلنَّاس‏»، معتقدند آن‌حضرت(ع) از روزى که در گهواره بود تا زمانی که در میان مردم به عنوان پیامبر حضور یافت با آنان سخن می‌گفت.[5] صاحبان این نظر، مراد از روایاتی که ناظر به قطع تکلم حضرتشان می‌باشد را آن می‌دانند که ایشان از زمان اولین سخن خود تا هفت سالگی در مورد نبوت و رسالت خویش صحبت نکرده است.[6]          
 

[1]. «داستان زندگی حضرت عیسی(ع»،‌36098؛ «محل تولد حضرت عیسی(ع) )» 61680؛ «تعداد فرشتگان در بشارت عیسی(ع) به حضرت مریم(س)»، 34799؛ «معجزات حضرت عیسی(ع) در قرآن»، 49385.
[2]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج 6، ص 793، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش؛ فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 21، ص 530، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1420ق.
[3]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 382، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[4]. ابن جوزی، ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، زاد المسیر فی علم التفسیر، تحقیق، المهدی‏، عبدالرزاق، ج 1، ص 283، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ اول، 1422ق؛ رسعنى، عبد الرزاق بن رزق الله‏، رموز الکنوز فى تفسیر الکتاب العزیز، تحقیق، عبد الملک بن دهیش‏، ص 180، مکه، مکتبه الاسدی‏، چاپ اول، 1429ق.
[5]. طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 217، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، 1417ق.
[6]. مازندرانى، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی- الأصول و الروضة، محقق، مصحح، شعرانى، ابوالحسن‏، ج 6، ص 348، تهران، المکتبة الإسلامیة، چاپ اول، 1382ق.