فلسفه باستانی فنگ‌شویی چین یک فلسفه و فن باستانی است که به دکوراسیون مناسب و چیدمان درست اشیا در ساختمان‌‌های مسکونی، تجاری، باغ و غیره با استفاده از عوامل تأثیرگذاری مانند رنگ‌ها می‌پردازد، تا بهترین اثر را بر سلامتی، شادی، موفقیت و هماهنگی داشته باشد.
این فلسفه باستانی مبتنی بر اموری کلی؛ مانند رعایت نظم و زیبایی در زندگی است که تا این‌جا و در این کلیّت با آموزههای اسلامی نیز همخوان است؛ اما در مورد مصادیق فراوانی که در این مکتب مطرح می‌شود، باید مورد به مورد بررسی شود تا همخوانی و ناهمخوانی آنها با اصول اسلامی مشخص شود.
به عنوان نمونه هم در فنگ‌شویی و هم در اسلام، رنگ زرد، رنگی نشاط آور است:
«قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّکَ یُبَیِّنْ لَنا ما لَوْنُها قالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّها بَقَرَةٌ صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرین»؛[1]
گفتند: از پروردگارت بخواه، تا بر ما روشن کند که رنگش چگونه است؟ گفت: وى می‌فرماید: آن ماده گاوى است زرد یک‌دست و خالص، که رنگش بینندگان را شاد می‌کند.
در مقابل، ترسیم مجسمه‌های فلزی مانند لاک‌پشت به عنوان یکی از اصول فنگ‌شویی با آموزههای دینی در تضاد است؛ چراکه بر اساس آموزههای دینی فرشتگان(ظاهرا فرشتگان رحمت) وارد خانه‌ای که در آن، تصاویر اجسام(صاحب روح) باشد، نمی‌شوند.[2]
علاوه بر این‌که ترسیم چیزی مانند کوهی به شکل لاک‌پشت در خانه -که در فنگ‌شویی بدان پرداخته شده - حتی اگر ایرادی هم نداشته باشد؛ اما در اسلام و در سخنان ائمه(ع) کمترین توصیه‌ای بدان نشده است.
گفتنی است در مورد دکوراسیون‌ها و دیگر زیباسازی‌ها باید گفت که بیشتر آنچه در اسلام وجود دارد، اشاره به مفاهیم کلی بوده و تصمیم‌گیری در موارد جزئی - در صورت عدم مخالفت با شرع- به عرف واگذار شده است.[3]
[1]. بقره، 69.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 527، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.