انواع مختلفی برای توحید بیان شده که یکی از آنها توحید در الوهیت است. توحید در الوهیت بر دیگر انواع توحید، برتری دارد و بالاترین درجه توحید محسوب می‌شود؛ زیرا توحید در الوهیت، اعتراف به این است که تنها موجود مستحق عبادت که داراى همه صفات کمال و جمال بالاستقلال بوده خداوند متعال است.
[1] در این نوع از توحید، انسان از توجه به غیر محبوب(الله) منصرف می‌شود و فقط نسبت به او خوف و رجا دارد. برخلاف انواع دیگر توحید همچون توحید ربوبیت که صاحب آن، به دنبال این است که در عالم فاعلی غیر از خدا نبیند.
[2]
همچنین با توجه به اینکه توحید الوهیت مستلزم خالی بودن شخص از شرک جلی و شرک خفی است،
[3] چنین شخصی در بالاترین درجه ایمان قرار دارد. از این‌رو، می‌توان گفت که تا انسان به توحید الوهیت نرسد، ایمانش کامل نشده است.
[1]. سبحانی، جعفر، الأسماء الثلاث، ص 18، قم، مؤسسه امام صادق(ع).
[2]. محمود حمدی زقزوق، موسوعة التصوف الاسلامى، ص: 141، قاهره، وزارة الاوقاف المجلس الاعلی للشؤون الاسلامیة، چاپ اول، 1430ق.
[3]. ابو العباس احمد بن عجیبة الحسنى، البحر المدید، تحقیق: احمد عبدالله قرشى رسلان، ج5، ص 41، قاهره، دکتر حسن عباسی زکی، چاپ اول، 1419ق.
: