On dörd Məsum, on dörd ulduz ən yüksək ruhani və insani dərəcəyə sahibdirlər. Bütün bu ulduzlar İlahi elm və kamal dərgahından bəhrələnmişlər. Onlar hər növ qüsur və günahdan pakdırlar. “ Ey əhli- beyt! Allah sizdən çirkinliyi yox etmək və sizi tərtəmiz (pak) etmək istər!”[1] Deməli Məsumların hamısı ən son bəşəri və səadət kamalı üçün aləmin iftixarlarıdır.

Bütün bunlarla yanaşı Peyğəmbər (s) bütün bunların ən kamal və ən üstünü olmaqla yanaşı xüsusi imtiyazlara da sahibdir ki, heç bir İmam buna malik deyildir. Bu barədə İmam Sadiqdən (ə) soruşmuşlar. O cavabında belə buyurmuşdur: “İmamlar Rəsulullah kimidirlər. Yalnız bir fərlə ki, Onlar Nəbi deyirlər. Peyğəmbərə halal olan şeylər onlar üçün halal edilməmişdir. ( Dörd nəfərdən artıq həyat yoldaşına sahib olma) Amma digər işlərdə Peyğəmbər kimidirlər. [2]

Beləliklə son yüksək dərəcəyə malik, Nəbilərin və rəsulların rəhbəri Məhəmməd Mustafa (s) Allah yanında ən yüksək məqama sahib ulduzların işərisində hamıdan üstün olanıdır. İmam Sadiqin (ə) buyurduğuna əsasən [3] Allahın çağrışına (Zər dünyasında) ilk Rəsulullah ləbbeyk söyləmişdir. O Allah təalaya ən yaxın şəxs olmuşdur. O heç bir Mələk və peyğəmbərin qalxmadığı ən yüksək kamal zirvəsinə qalxmışdır. Allah təala yaxınlaşmanın şiddəti barəsində belə buyurur: “ Yalnız O bir gecədə bütün mənəvi məqamları qalxaraq, mümkün olan ən son dərəcəyə çatmışdır.”[4] On dörd məsumun içərisində yalnız O Allah təala ilə birbaşa vəhylə əlaqə qurmuşdur. Quran ona nazil olmuşdur. Ən kamil din və ilahi nemət onun vasitəsilə insanlara hədiyyə edilmişdir. Yalnız o alicənablıq əxlaqını ən son kamala çatdırır.[5] Allah təala bütün Özünün, mələklər və möminlərin salam və salavatını yalnız ona məxsus etmişdir.[6]

Bütün bu xüsusiyyətlər tək- tək Rəsulullahın (s) məqam və dərəcəsini təyin edə bilər. İmam Baqir (ə) öz hədisində çox gözəl şəkildə hər bir Məsumun yer və dərəcəsini bəyan etmişdir: “ Şəhre təbiyye [7] Allahın Rəsuludur... O ağacın budağı Əli (ə), gövdəsi Fatimə (s) və onun meyvələri Əli (ə) və Fatimənin (s) övladları olan Məsum imamlardır.”[8]

Bu nurani bəyanla on dörd məsumun şən və məqamı çox gözəl və aydın şəkildə bəyan olunmuşdur. Sonda bu nöqtəni qeyd etmək istəyirəm ki, Məsumların (ə) məqam və əzəmətinin tanınması o mühüm məsələlərdəndir. Burada onların haqlarını qorumaq zəruridir. Çünki burada hər növ ifrat və təfrit səhv və yoldan azmağa səbəb olur. Belə ki, Əli (ə) nəhcül bəlağədə belə buyurmuşdur: “ Mənim barəmdə iki qrup həlak olacaq. Onlardan bir qrupu mənim məhəbbətimdən mənə ğolovv edəcəklər. ( Məni Allah hesan edəcəklər) Digər qrup isə mənim haqqımı ödəməyəcək. “[9]

Deməli Məsumların (ə) tanımasının sərhəd və qədərini bilməliyik və hər növ ifrat və ya hər növ onlara əhəmiyyət verməməkdən çəkinməliyik. Onlarla səadət və xoşbəxtlik yolunu tapa bilərik.

Ümid edirəm ki, Allahın köməkliyi ilə düz yola qədəm qoyaq və ibadətlərimizdə hər növ süstlükdən uzaq olaq.