Şəriət hökmlərinin çıxarışında əqlin rolu

Şəriət tərəfindən dəstəklənən əql camaat arasında işlədilən mühasibəçi – məsləhətçi əqldən başqadır. Bu əql də şəriət sahibi tərəfindən müəyyən qədər dəstəklənsə də, amma əqli idraklara məxsusdur və bir sıra külli məsələləri dərk edə bilər, onun incəliklərə və xüsusiyyətlərə daxil olmağa qüdrəti yoxdur.

Buna əsasən, insan konkret və incəliklər hövzəsində digər mərifət mənbəyinə ehtiyac duyur ki, ona kömək etsin, nəticədə bu cüzi xüsusiyyətləri dərk edə bilsin. O mərifət mənbəyi də vəhydir. İslamda vəhy iki sahədə təcəlli edir:

1. Kitab (Quran) və sünnətdə. Yəni bu ilahi Kitabın mənalarından əlavə, kəlmələri də ilahi vəhydir. Bəziləri “Quranın yalnız mənaları vəhy yönlüdür” deyir və onun kəlmələrinin Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-in mübarək qəlbində vəhy edilməsini qəbul etmirlər. Bu söz səhvdir. İslam mədəniyyətində qüdsi hədistlərlə Quran ayələri arasında fərq budur ki, qüdsi rəvayətlərdə məzmun ilahi məzmun və vəhydir, lakin kəlmə və ibarələr Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-in öz sözüdür. Amma Quranın həm kəlmələri vəhyanidir, həm də bu kəlmələrin özü vəhy şəkilində Peyğəmbərin mübarək qəlbinə nazil olmuşdur.

2. Onun digər təcəllisi rəvayətlərdəki vəhyani məbnalar – əsaslardır. Yəni Peyğəmbər hava-həvəs üzündən bir söz demir. Quran buyurur: “O, heç vaxt həvayi-nəfs üzərindən söz demir. Onun dedikləri ona nazil olan vəhydən başqa bir şey deyildir.” [1]

Həmçinin rəvayətlərdə deyilir ki, bir şəxs narahat halda Peyğəmbərin hüzuruna gəldi. Həzrət ondan soruşdu: “Nə üçün narahatsan?!” O dedi: “Siz nə deyirdinizsə, mən də yazırdım, lakin Qüreyş məni bu işdən çəkindirib deyirlər: “Nə üçün onun dediyi hər şeyi yazırsan?! Peyğəmbər də insandır, o narahat olan halda bir söz deyir, xoşhallıq halında isə başqa söz!” Həzrət  buyurdu: “Sən yaz. O Allaha and olsun ki, canım Onun qüdrət əlindədir, ağzımdan haqdan başqa bir şey xaric olmaz.” [2]

Əhli-beyt (əleyhimus-salam) da Quranın tə’vilini bilirlər. Qurani-kərim onların barəsində buyurur: “Onların təvil və  təfsirini Allahdan və elmdə dərin savada malik olanlardan başqası bilinir...” [3]

Elmdə dərin biliyə malik olanlar – Əhli-beyt imamlarıdır (əleyhimus-salam), onlar Quranın təvilini, yəni Quranın əsl və kökünü bilirlər. Əlbəttə, o da ilahi elmdən qaynaqlanır. Belə ki, onların kəlamlarında təcəlli etmiş və bizim üçün nəql olunmuşdur.

Yuxarıdakı izahlara əsasən, əgər hər hansı bir dini məsələnin dəqiq xüsusiyyətini bilmək istəsək, gərək Qurana və hədisə müraciət edək. Amma Quranın başa düşülməsi üçün onun nazil olduğu dövrün ərəb ədəbiyyatına, məfhum və mədəniyyətinə vaqif olmağın, həmçinin rəvayətləri tanımağın lüzumunu nəzərə almaq lazımdır. Rəvayətlər Quran ayələrini təfsir edir, bəzi ayələr də təxsis və təqyidlə (qeyd-şərtlə) yanaşıdır. Habelə, rəvayətlərin başa düşülməsi üçün onların sənədini də dəqiq şəkildə və dərindən araşdırmağa ehtiyac duyulur. Gərək bilək ki, filan rəvayətin sənədi mötəbərdir, ya yox? Filan rəvayətə əməl etmək olar, ya yox? Bu məsələlər üsuli-fiqh elmində irəli çəkilən çox dəqiq və metodoloji bəhsləri tələb edir. Bu məlumatların məcmusu barədə dərin ixtisasa malik olmaq ictihad adlanır, yəni bu sahələrdə elə dərin ixtisasa malik olmaqdır ki, şəxs onunla dinin əsl mənbələrinə – Kitab (Quran), sünnət və əqlə müraciət edərək hökmləri əldə edə bilsin.

Əlbəttə əqlin hüdudları çox məhduddur. Hökmlərdən bir çoxunu müctəhid əql vasitəsi ilə deyil, Kitab və sünnətin əsasları və nəzəriyyələri ilə əldə edir. Şübhəsiz, camaatın hamısı din hökmlərində mütəxəssis və müctəhid deyil. İctihad da çoxlu enerji və istedad tələb edən bir məsələdir. Qurani-kərimdə bu məsələyə  işarə edilərək buyurulur ki, hamının din işlərində müctəhid və mütəxəssis olması vacib deyildir, əksinə gərək hər tayfadan bir dəstə adam dinin barəsində fəqih olub ictihada çatmaq üçün dini hövzələrə səfər etsinlər. [4] Müctəhidlər də bu dəstələrdəndir.

Təqlidin şəri hökmlərdəki məqamı

Təqlid iki cür təsəvvür edilir:

1. Mənfi məna. Bəzən camaat arasında təqlidin mənfi mənası (kor-koranə itaət) təsəvvür olunduğuna görə hamı bu kəlmədən qaçır. Şairin dediyi kimi:

خلق را تقلیدشان بر باد داد                     ای دو صد لعنت بر آن تقلید باد

“Camaatı (kor-koranə) təqlidlər bada verdi, o təqlidə iki yüz lənət olsun!” [5]

Bu, mənfi mənalı təqliddir. Yəni heç bir dəlil-sübut olmadan kor-koranə təqlid. Hər hansı bir iş modda olan zaman başqaları ona tabe olurlar, bu da camaatı bada verən kor-koranə təblidir.

2. Müsbət mənası: Bu, fiqhdə irəli çəkilən məna və xüsusi bir fiqhi termindir. Bu təqlid ərəb dilində hər hansı bir məsələdə ixtisasçıya – mütəxəssisə müraciət etmək mənasınadır. Bizim müctəhidə və şəriət hökmlərində mütəxəssis olan bir şəxsə təqlid edirik, çünki biz din işlərində müctəhid və mütəxəssis deyilik. Bu da əqlən bütün ixtisas sahələrində baş verən bir məsələdir. Nümunə üçün, bir şəxs xəstələndikdə ona görə həkimə müraciət edir ki, özü həkim və bu sahədə dərin ixtisasa malik deyildir. Camaatın hamısı fiqhdə mütəxəssis ola bilmədiyindən, gərək müctəhidə, yəni din və şəriət məsələlərində mütəxəssis olan insana müraciət etsinlər. Bu da tamamilə əqli bir məsələdir və eyni zamanda müsbət yönlü təqliddir.

Əlavə məlumat üçün aşağıdakı saytlara baxa bilərsiniz:

“Əql və onun fəaliyyət hüdudları”, sual 11724 (sayt 11546)

“Mühasibəçi əql, qəlb, iman və eşq”, sual 10758 (sayt 10664)

“Əql və din”, sual 4910 (sayt 5284)

“M üctəhidə təqlidin və müstənədlərin bəyan edilməməsinin hikməti”, sual 2441 (sayt 2991)

“Təqlid əvəzinə öz tədqiqinə əməl etmək”, sual 9188 (sayt 9179)

“Müctəhidə təqlid etməyin zərurətinin dəlilləri” sual 16557 (sayt 16289)

“Təqlid və onun məzəmməti”, sual 8165 (sayt 8320)