Bəzi rəvayətlərə əsasən İslam Peyğəmbərinin (s) və məsum İmamların (ə) ünsüri bədənləri həmin dəfn olunan yerdə deyil. Bəlkə bir müddətdən sonra onların pak bədənləri Allah ərşində.[1] Allahın yanındadır; amma o yer, Peyğəmbərin (s) və İmamların (ə) pak cisimləri əvvəl o yerdə olduğu üçün, şərafət tapır. Məlaikələrin o yerə nazil olmasına xatir və onların öz ziyarətçilərinə nəzər saldıqları üçün o məkan şəfaətli və mübarəkdir. Baxmayaraq ki, onların pak cəsədləri Allah ərşinə intiqal olubdur.[2]

Necə ki, rəvayətlərdə oxuyuruq:

1. İmam Sadiq (ə) buyurur: "Heç Peyğəmbər və heç bir Peyğəmbər canişini üç gündən[3] artıq yer üzərində qalmır. Sonra onun ruhunu sümüyünü və ətini göyə aparırlar. Qəbirlərinin ziyarətçiləri gəlib uzaqdan onlara salam verirlər və salamlarını qəbirlərinin yaxınlığından onlara eşitdirirlər.[4]
2. Əbdullah ibni Bəkir Ərcanni, İmam Sadiqdən (ə) soruşur: Əgər həzrəti İmam Hüseynin (ə) qəbrini açsalar orada bir şey taparlar? O həzrət ona buyurdu: Ey Bəkirin oğlu! Böyük bir sual etdin!... Əgər həmin günlərdə qəbri açsaydılar o həzrəti orada tapardılar. Amma bu gün o həzrət diri ikən Allahının yanında ruzi yeyir qoşununa və ərşə baxır... və deyir: Ey Rəbbim! Mənə verdiyin vədəyə əməl et: Ziyarətçilərinə baxır.

O onlara və atalarının adlarına onların Allah yanında dərəcələrinə, sizin və övladlarınıza və evdəki şeylərinizə nisbət, daha çox agahdır.

O həzrət ona ağlayanları görür. Onlar üçün Allahdan bağışlanmaq istəyir... göydə və hairdə olan mələklərin hamısı ağlayan ziyarətçilərinin səsini eşidirlər və onun üçün tövbə edirlər, ziyarətçi oradan çıxır və bir halda ki, heç bir günahı qalmayıb".[5]