Please Wait
7127
“Şakir” kəlməsi “şükür” kökündən alınan ismi-fail (işi görən), “kəfur” kəlməsi isə “kəfərə” kökündən alınan mübaliğə formasıdır. Birincinin ismi-fail, digərinin isə mübaliğə formasında gəlməsi ilə əlaqədar müfəssirlər bəzi bəyanlar irəli sürmüşlər:
“Şükür edənlərin sayı nankorluq və küfr edənlərin sayı ilə müqayisədə çox az olduğuna görə, şükür edənlər üçün ismi-faildən, küfr edənlər üçün isə mübaliğə mənasını verən “kəfur” (həddindən artıq küfr və nankorluq edən) siğəsindən istifadə edilmişdir.”[1]
"Təfsiri nümunə”də bu barədə deyilir: “Heç kəsin dili Allah-taalanın nemətlərinin şükürünü yerinə yetirməyə qadir olmadığından, şükür məqamında ismi-faildən istifadə olunur, halbuki küfr və nankorluq barəsində mübaliğə siğəsi olan “kəfur” kəlməsindən istifadə olunur. Yəni onda həddindən artıq şiddət və çoxluq vardır. Çünki ən böyük ilahi neməti görməməzliyə vuranlar ən böyük nankorluğa düçar olmuşlar. Allah-taalanın hidayətin müxtəlif vasitələrini insanlarını ixtiyarına qoyduğu halda insanın onların hamısını görməməzliyə vuraraq xəta və səhv yolunu getməsi ən böyük küfr və nankorluq sayılır.”[2]
Bunu da qeyd edək ki, “kəfur” kəlməsi həm nemətlərə qarşı nankorluq, həm də etiqaddakı küfr mənasına işlənir. Bunu Rağib özünün “Müfrədat” kitabında qeyd etmişdir.[3]
[1] Dərvişi, Muhyiddin, “Erabul-Quran və bəyanuh”, 10-cu cild, səh. 318, “Darul-irşad”, Suriya, 1415-ci qəməri il
[2] Məkarim Şirazi, Nasir, "Təfsiri nümunə", 25-ci cild, səh. 338, “Darul-kutubil-islamiyyə”, Tehran, 1374-cü şəmsi il
[3] Rağib İsfahani, Hüseyn ibni Məhəmməd, “Əl-müfrədatu fi ğəribil-Quran”, səh. 714, “Darul-elm”, Beyrut və “Əddaruş-Şamiyyə”, Dəməşq , 1412-ci qəməri il
: ¿Por qué en la aleya 3 de la Sura Al-Insān [76] "اما شاکرا و اما کفورا" –“En verdad, le guiamos al camino, lo agradezca o lo rechacen”, respecto al agradecimiento se utiliza el singular pero en el asunto de la incredulidad se utiliza el plural? 
: چرا در آیه 3 سوره انسان: "اما شاکرا و اما کفورا"، در مورد شکر از اسم فاعل، ولی در مسئله کفر از صیغه مبالغه استفاده شده است؟ 
: Pourquoi dans le verset 3 de la Sourate Insâne « Imma Shâkiran imma Kafoûran » on a employé le nom d’action pour Shoukr et le mode d’exagération pour Koufr ? 
: Mengapa pada ayat 3 surah al-Insan (76), “Imma syâkirân wa immâ kafûrân” pada kata syakiran yang digunakan adalah subyek atau pelaku (ism fâ’il) sementara dalam masalah kufur yang digunakan adalah sigha mubâlagha? 
: Perché nel terzo versetto della sura al-Insan (L’Essere Umano, 76), “sia esso riconoscente o molto ingrato”, in merito alla riconoscenza utilizza il participio presente, mentre per la miscredenza un aggettivo d’intensità? 
: เหตุใดโองการที่สาม ซูเราะฮ์อัลอินซานที่ว่า اما شاکرا و اما کفورا กล่าวถึงการขอบคุณในรูปของอิสมุ้ลฟาอิ้ล แต่ในส่วนของการปฏิเสธกลับใช้ในรูปของศีเฆาะฮ์ มุบาละเฆาะฮ์ 
: İnsan suresinin 3.ayetinde ‘Ya şükreden olur ya da nankör.’ diyerek neden şükür için ism-i fail (özne) kullanılmış, ama nankörlüğe gelince mübalağa edilmiştir?
