Please Wait
18043
Cude, Eş’as b. Kays Kindi’nin kızıdır. Eşas, İslam’ın ilk yıllarındaki meşhur şahıslardan olup o dönemin tehlikeli münafıklarından sayılmaktaydı. Belazeri’nin yazdığına göre Cude babasının hilesiyle İmam Hasan Mücteba (a.s) ile evlenmiştir.[1] Bir rivayette İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: Eşas, Müminlerin Önderinin kanının akıtılmasında rol oynamış, onun kızı Cude (Muaviye’nin kışkırtmasıyla) İmam Hasan’a (a.s) zehir vermiş ve onu şehid etmiş ve de oğlu da İmam Hüseyin’in (a.s) kanının akıtılmasına karışmıştır.”[2] Kureyşliler, Cude’nin evlatlarıyla tartıştıklarında onlara “Beni Müsemmeti’l-Ezvac” (kocalarını zehirleyen kadının evlatları) şeklinde hitap ederlerdi.[3] İmam Hasan Mücteba’nın (a.s) evlatlarının sayısı hakkında birçok ihtilaf vardır ve aynı şekilde onun eşlerinin sayısı hakkında da değişik görüşler mevcuttur. Merhum Şeyh Mufid değerli kitabı “İrşad”’da İmam Hasan’ın sekizi erkek ve yedisi kız olmak üzere on beş evladının adını saymakta ve onların annelerinin adını da belirtmektedir. Cude bunlar arasında mevcut değildir.[4] Şeyh Mufid şöyle yazmaktadır: Zeyd b. Hasan ve onun iki kız kardeşinin annesi Ebi Mesud Ukbe’nin kızı Ummu Beşir’dir. Hasan-ı Müsenna olarak meşhur olan Hasan b. Hasan’ın annesi Menzur b. Zıban’ın kızı Hule’dir. Ömer b. Hasan ve kardeşleri Kasım ve Abdullah’ın annesi köleydi. İmamın diğer bir oğlu da Abdurrahman b. Hasan idi ve onun annesi de köleydi. Esrem lakaplı Hüseyin b. Hasan, onun kardeşi Talha ve kız kardeşi Fatıma, Talha b. Übeydullah’ın kızı Ümmü İshak’ın evlatları olarak dünyaya gelmişlerdir. Ümmü Abdullah, Fatıma, Ümmü Seleme ve Rukeyye adlarındaki İmamın dört kızının annesi de köleydi.[5] Cude’nin İmam Hasan Mücteba’dan (a.s) sonra tekrar evlendiği hatırlatılmalıdır. İlkönce Yakub b. Talha b. Übeydullah ve ikinci olarak da Yakub b. Talha’nın Hürre olayında öldürülmesinden sonra Abbas b. Abdullah b. Abbas (meşhur ibn. Abbas’ın oğlu) ile evlenmiştir. Cude bu erkeklerden evlat sahibi olmuştur.[6]
[1] Belazeri, Ahmed b. Yahya, Ensabu’l-Eşraf, c. 2, s. 369, çap-ı Mahmud Firdevs el-Azm, Demeşk, 1996-2000.
[2] Kuleyni, Kafi, c. 8, s. 167.
[3] Şeyh Mufid, el-İrşad Fi Marifet-i Hücecillah Ala’l-İbad, c. 2, s. 16, Kongre-i Şeyh Mufid, Kum, 1413 h.k.
[4] el-İrşad Fi Marifet-i Hücecillah Ala’l-İbad, c. 2, s. 20.
[5] a.g.e.
[6] Belazeri, Ahmed b. Yahya, Ensabu’l-Eşraf, c. 2, s. 369.