İmam Zamanın (əc) dövründə də həm günahkar və cəhənnəmliyə layiq və həm də behişlik və saleh insanlar olacaqlar. O cümlədən, isanlar ictimaiyyətdə ədalət cəhətdən cəmiyyət elə qüdrətli bir mexanizmlə olacaq ki, heç kimin cəmiyyət içində açıq şəkildə günah etməyə qüdrəti və imkanı olmayacaq. Belə olan halda, belə nəzərə gəlir ki, cəmiyyətdə günahkar yoxdur. Hər halda rəvayətlərdə gələn açıq təkidlərə görə İmam Zamanın (əc) dövründə cəmiyyətdə behişt əhli cəhənnəm əhlindən daha çoxdur. Bunun müqəbilində əgər dünyanı ibtidadən və ya hətta, İslamdan sonrakı vaxta qədər iki qismə bölsək, keçmişdəki yaxşı insanların faizi ikinci dövrdə olan saleh insanların faizindən daha çoxdur. Ona görə də, Quran ayəsində belə ayə gəlib ki: ”Bir dəstə keçmişdəkilərdən və az bir dəstə də onlardan sonra gəliblər.” Bu ayədə keçmişdəkilərdən məqsəd, insan cəmiyyətinin ilk saleh dəstələrinə və ikinci dəstə isə İmam Zamanın (əc) da hökumətinin əsri daxil olmaqla, ikinci dəstə saleh insanlara aid olur. Bu işin dəlili də aydındır. Çünki, İmam Zamanın (ə) çox da uzun müddət olmayan hakimiyyəti dövründəki olan saleh insanların ümumi sayı, saleh insan cəmiyyətinin birinci mərhələsində olan salehlərin sayı ilə müqayisədə son dərəcədə çox azdır. Beləliklə, rəvayətlərdə gələn saleh və behişt əhlinin sayı ilə, Quranda gələn behişt əhlinin sayı arasındakı fərqdə heç bir ziddiyyət yoxdur.