Ümumiyətlə dini, ilahi (vəhyə məxsus) və bəşəri olmaqla iki qismə bölürlər.

İslam sözünün lüğəvi mənası təslim olmaq və boyun əyməkdən ibarətdir.Bu səbəbdəndir ki,Qurani kərim dəvət etdiyi dinin adını İslam qoymuşdur.Çünki, İslamın bütün proqramı insanın aləmlərin rəbbi önündə təslim olmasından ibarətdir[2] və bu təslimin nəticəsində insan Allahdan savayı heç kimə ibadət etməməli və ondan savayı heç kimə itaət etməməlidir.
İslam dini kamala və əbədi səadətə çatması,habelə insanların hidayəti üçün mütəal Allah tərəfindən göndərilmiş ən kamil və hər tərəfli bir dindir.[3]
Bizim İslam dinini qəbul etməyimizə səbəb kimi aşağıdakıları göstərmək olar:

Bu zamana qədər nazil olmuş dinlərin çoxsaylılığı tuli yox ərzidir.Bu mənada ki,yeni nazil olmuş hər bir din özündə öncəki dini nəsx edən və tamamlayandır və yeni dinin gəlişiylə öncəki din sona çatır və öz yerini yeni dinə verir.Bununla da yeni gələn dinə itaət etmək və ona iman gətirmək artıq  hər kəsə vacib olur.Bu səbəbdəndir ki,müqəddəs kitabların mətnlərində yeni dinə iman gətirməyən şəxslər “kafir” olaraq yad edilir.
İslam bəşər üçün göndərilmiş ən kamil və sonuncu dindir və Allah İslam dinindən savayı heç bir dini qəbul etməyəcəkdir.Heç bir şəkk yoxdur ki,Allah yanından yeganə din İslam dinidir[5] və hər kəs İslamdan qeyri bir dini seçsə Allah onu qəbul etməyəcəkdir[6].[7]
İslam peyğəmbərinin (s) öncədən bildirdiyi kimi çox təəssüf ki,müsəlmanlar da keçmiş din sahibləri və qövmlər kimi müxtəlif məzhəblərə bölündülər.Həzrət (s) bu barədə buyurmuşdur:
«ان امّتی ستفرق بعدی علی ثلاث و سبعین فرقة، فرقة منها ناجیة، و اثنتان و سبعون فی النار»
“Mənim ümmətim məndən sonra yetmiş üç firqəyə bölünəcəkdir və onların içərisindən yalnız bir firqə nicat tapacaqdır və digər firqələr isə cəhənnəm əhli olacaqdır.[8]”
Bu firqələrin hər biri nicat tapmış firqə olduğunu iddia edirlər və öz iddialarının isbatı üçün müxtəlif dəlillər ortaya qoyurlar.Ancaq məlum olan şey budur ki,bir firqədən başqa bütün hamısı haqq üzərində olmayacaqdır.Qəti dəlillərə əsasən,bu İslam məzhəbləri arasında nicat tapmış haqq məzhəb və firqə on iki imama etiqadı olan  şiə məzhəbidir və şiə məzhəbi doğru və həqiqi olan İslamın özüdür.Şiə özünü haqq və nicat tapmış olmasının isbatı yönündə qane edici dəlillərə söykənir və öz əqidəsinin doğru olmasında israr edir.Çünki,bu əqidə əqldən və nəqldən (Quran,Peyğəmbərin və Əhli-beytin sünnəti)  qaynaqlanır.
Şiə məzhəbinin dəlilərini bəyan etməmişdən öncə şiə sözünün mənasını bəyan edəcəyik:
Şiə sözü ərəb lüğətində “ardıcıl” mənasını ifadə edir.Qurani-kərim buyurur:
و ان من شیعته لابراهیم
İbrahim onun (Nuhun) ardıcıllarından idi.[9]
Ancaq terminoloji mənasında isə,şiə o şəxslərə deyilir ki,peyğəmbərin (s) dünyadan köçməmişdən öncə öz canişinini və xəlifəsini müxtəlif zamanlarda,o cümlədən,hicri ilinin onunda və zil-hiccə ayının 18-də Qədir-xum adlı məntəqədə böyük bir cəmiyyətin qarşısında bəyan etdi və onu insanların siyasi,elmi və dini sahələrdə müraciət edəcəyi bir şəxs olaraq təyin etmişdir.
Rəvayətlərə əsasən,İslam peyğəmbəri (s) bu ləqəbi (şiə) özü həyatda ikən Əmirəl-mömininin (ə) ardıcıllarına qoymuşdur.Peyğəmbər (s) Əli ibn Əbi Talibə işarə edərək bildirmişdi:
و الذی نفسی بیده، ان هذا و شیعته لهم الفائزون یوم القیامة
Canım əlində olana and olsun ki, qiyamət günündə yalnız o (Əli) və ardıcılları nicat tapacaqlar[10].[11]
Şiə məzhəbinin əsası və sütunu ,tövhid,mübuvvət,ədl, imamət və məaddır.Şiələr peyğəmbərdən (s) sonra on iki məsum imamın (ə) canişinliyinə etiqad bəsləyirlər. Bu imamların birincisi Əli (ə),sonuncusu Məhdi (ə.c)-dir.Peyğəmbərdən nəql olunan rəvayətdə o Həzrət (s) imamların sayını,hətta adlarını aşkar şəkildə bəyan etmişdir.
Şiənin dəlilləri
Bu barədə çox sayda dəlil olsada,biz bunlardan yalnız bir neçəsini bəyan etməklə kifayətlənəcəyik:

1-1-Lütf dəlili:Bu dəlilə əsasən,Allaha vacibdir ki,insanların hidayəti üçün öz dininin təbliği üçün peyğəmbər göndərsin və habelə,peyğəmbərdən sonra da peyğəmbərlərin qoyduğu yolun davam etməsi üçün imamlar da göndərməsi vacibdir.
1-2- Şiə isbat olunmuş dini təlimlərə[12] əsasən,imam üçün bəzi şərtlərin olmasının vacibliyinə etiqadı bəsləyir.Bu şərtlərdən bəzilərinə,ismət[13],ən elmli olmaq,ən üstün olmaq və s. kimi xüsusiyyətləri göstərmək olar.Bu xüsusiyyətləri (xüsusəndə ismət) tanımaq insanlar üçün qeyri mümkündür və yalnız Allahdır ki,bu kimi xüsusiyyətlərə kamil agahlığı vardır.Nəticədə,yalnız Allah imamı seçib onu bu məqama təyin etmək iqtidarına malikdir.

2-1-Quran:
A-
إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون[14]
“ Sizin haminiz ancaq Allah, Onun Peyğəmbəri və iman gətirənlərdir. O kəslər ki, (Allaha) namaz qılır və rükuda olduqları halda zəkat verirlər.‏”
Peyğəmbər “İlahi mənim sinəmi genişləndir və işləri mənə asan qərar ver,mənim ailəmdən Əlini mənim vəzirim qərar ver ki,onunla arxam möhkəm və güclü olsun” duasını etdikdən sonra Cəbrail (ə) nazil oldu və peyğəmbərə (s) dedi: “Oxu!” Peyğəmbər (s) dedi:”Nə oxuyum?” Dedi: Bunu oxu:
إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا ...
Yəni, necəki Allah və onun peyğəmbərin (s) insanlar üzərində vilayəti var,Əlinin də (ə) insanlar üzərində vilayəti vardır.[15]
B-
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُم[16]
“Ey iman gətirənlər! Allaha, Peyğəmbərə və özünüzdən olan ixtiyar (əmr) sahiblərinə itaət edin!”
“Ulul-əmr” dedikdə,məsum imamlar nəzərdə tutulur. Allah və peyğəmbər (s) tərəfindən İslam ümmətinin maddi və mənəvi rəhbərliyi onların öhdəsinə qoyulubdur və onlardan başqalarına şamil deyildir.[17]
«و انذر عشیرتک الاقربین»[18]
«یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته»[19]
«الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا"[20]
«انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت ...»[21]
kimi bir çox ayələr bu mövzuda nazil olubdur.[22]
2-2-Sünnət
Peyğəmbər (s) tarixdə və rəvayətlərdə bəyan olunduğu kimi,daima Əmirəl-möminin Əli (ə) –i özünün vəsisi və canişini kimi tanıtdırırdı.Biz buna misal olaraq bir neçə hədisi nəql edəcəyik:

قال رسول الله(ص) :ان هذا اخى و وصيى و خليفتى فيكم فاسمعوا له و اطيعوه[23]
“Peyğəmbər buyurub: Bu (Əli),mənim sizin aranızda vəsim və canişinimdir.Onun sözünə qulaq asın və əmrlərinə itaət edin.”

فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أُتِيَ بِطَيْرٍ مَشْوِيٍّ مِنَ الْجَنَّةِ فَدَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَدْخُلَ عَلَيْهِ أَحَبُّ خَلْقِهِ إِلَيْهِ فَوَفَّقَنِي اللَّهُ لِلدُّخُولِ عَلَيْهِ حَتَّى أَكَلْتُ مَعَهُ مِنْ ذَلِكَ الطَّيْرِ[24]
“Peyğəmbər (s) üçün beyiştdən qızardılmış toyuq gətirmişdilər və o Həzrət Allahdan istədi ki,ən sevimli məxluqunu yanına gətirsin.Sonda,Allah məni müvəffəq etdi və mən o Həzrətin yanına getdim və Həzrətlə birlikdə o toyuqdan yedim.”

 
قال رسول الله(ص): يا على انت منى بمنزلة هرون من موسى الا انه لا نبى بعدى[25]
“Peyğəmbər buyurub: Ya Əli! Sənin mənə mənsubiyyətin Harunun Musaya (ə) olan mənsubiyyəti kimidir. Lakin məndən sonra heç bir peyğəmbər olmayacaqdır”

قال (ص) فيما أبان به أهل بيته إني تارك فيكم الخليفتين أحدهما أكبر من الآخر كتاب الله حبل ممدود من السماء إلى الأرض و عترتي أهل بيتي نبأني اللطيف الخبير أنهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض[26]
“Rəsulullah (s) belə buyurmuşdur: "Mən sizin aranızda iki şey əmanət qoyuram və bu şeylərdən biri digərindən böyükdür. Göydən yerə uzanan ip kimi olan Allahın kitabı və İtrətim Əhli Beytim. Bu ikisi Qiyamət günü hovuzun başında mənə gələnə qədər əsla bir birindən ayrılmayacaqdır.”

قال رسول الله(ص): فمن كنت مولاه فعلى مولاه
“Mən kimin mövlasıyamsa,Əli də onun mövlasıdır.”
Və Həzrət bu sözü üç dəfə,bəzi ravilərin sözünə görə dörd dəfə təkrar etdi və bu sözü dedikdən sonra Həzrət (s) başını yuxarı qaldırdı və ərz etdi:
 
اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و احب من احبه و ابغض من ابغضه و انصر من نصره و اخذل من خذله و ادر الحق معه حيث دار
“İlahi,onu sevenləri sev və onun düşmənlərinə düşmən ol.Onu sevənləri məhbub qərar ver və ona ona nifrət bəsləyənlərə nifrət et.Ona kömək edənlərə kömək et və ona kömək etməyənləri öz köməyindən məhrum et.Haqqı onunla birgə qərar ver və onu haqdan ayırma.” Həzrət (s) sonra buyurdu:
الا فليبلغ الشاهد الغائب
 
Burada hazır olanlar burda olmayanlara bunları çatdırsınlar.”[27]
 
Bu hədislər bu mövzuda nəql olunan hədis dəryasından yalnızca bir damla idi.
Deməli,şiələr öz əqidə,əməl,əxlaq və mənəviyyatlarını  İslam təlimlərinə uyğun qərar vermiş  və onlar peyğəmbərin (s) göstərişlərindən bir an belə olsun kənara çıxmamış şəxslərdirlər.O Həzrətin əmrinin Allahın əmri olduğuna inanmış,eləcədə Qurana və peyğəmbərə tabe olmuşlardır.[28]Şiələr Peyğəmbərin (s) dəfələrlə öz nübuvvətini Əli İbn Əbi Talibin (ə) xəlifəliyi ilə birlikdə elan etdiyinə inanırlar.
Daha çox məlumat əldə etmək üçün aşağıdakı linklərə müraciət edin:
 
Quranİslam və müsəlmanların mənası,s665 (sayt:829)
İslamın haqq olmasının dəlilləri,s 275 (sayt: 73)
İslamın qəbul edilməsinin dəlilləri, s 1146 (sayt : 1168)
 
 

---