ฮะร็อม(บริเวณสุสาน)ของบรรดาอิมามตลอดจนศาสนสถานถือเป็นสถานที่ที่มุสลิมให้เกียรติมาโดยตลอด เนื่องจากการแสดงความเคารพสถานที่เหล่านี้ถือเป็นการให้เกียรติบรรดาอิมามและบุคคลสำคัญต่าง ๆ ที่ฝังอยู่ ณ สุสานดังกล่าว ฉะนั้นควรหลีกเลี่ยงการกระทำที่ส่อไปในทางลบหลู่ดูหมิ่นสถานที่เหล่านี้เท่าที่จะทำได้ 

แต่ทว่าในแง่ของฟิกฮ์ การนอนในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เช่น มัสยิด, ฮะร็อม ฯลฯ ถือว่าไม่เป็นที่ต้องห้าม นอกจากคนทั่วไปจะมองว่าการนอนในสถานที่ดังกล่าวเป็นการไม่ให้เกียรติสถานที่ ซึ่งในกรณีนี้เนื่องจากวิถีประชาเห็นว่าการกระทำนี้เป็นสิ่งที่ไม่บังควร ก็จะถึอว่าไม่ควรกระทำ ไม่ว่าสถานที่เหล่านั้นจะเป็นมัสยิดหรือฮะร็อมของบรรดาอาอิมมะฮ์ ฯลฯ ก็ตาม[1]

จะเห็นได้ว่า สิ่งที่บรรดาผู้รู้ที่ได้กล่าวไว้เกี่ยวกับการนอนในมัสยิดก็บ่งบอกถึงประเด็นดังกล่าว ซึ่งใคร่ขอนำเสนอสองตัวอย่างต่อไปนี้

1.             เชคฏูซีได้กล่าวไว้ว่า “โดยรวมแล้ว การนอนในมัสยิดถือว่าเป็นมักรู้ฮ์ โดยเฉพาะในมัสยิดฮะรอม และมัสยิดนะบะวี[2]”

2.             ท่านอายาตุลลอฮ์คอเมเนอี “การงดเว้นพฤติกรรมที่ไม่คู่ควรกับมัสยิด ถือว่าเป็นวาญิบ และการนอนในมัสยิดถือว่าเป็นมักรู้ฮ์”[3]

อนึ่ง บางริวายะฮ์กล่าวถึงความมักรู้ฮ์ในการนอนในมัสยิดฮะรอมเพียงอย่างเดียว ซึ่งระบุไว้เพียงรัศมีของมัสยิดในสมัยของท่านนบี(ซ.ล.)เท่านั้น โดยไม่รวมพื้นที่ที่ขยายใหม่แต่อย่างใด[4]

ดังนั้นในมุมมองของหลักปฏิบัติทางศาสนาแล้ว ไม่ถือว่าการนอนในศาสนสถานเป็นที่ต้องห้าม นอกจากกรณีที่การนอนดังกล่าวจะส่อไปในทางดูหมิ่นศาสนสถาน หรือก่อความรำคาญแก่ผู้อื่น ฯลฯ