ท่านอิมามเลือกที่จะปฏิบัติหน้าที่ทางศาสนาและกิจทั่วไปเสมือนบุคคลธรรมดา โดยจะไม่ปฏิบัติตามการรู้แจ้งเห็นจริง (ศาสตร์แห่งอิมามัต / ญาณวิเศษ) เพื่อเป็นการเคารพกฏเกณฑ์ของอัลลอฮ์ ทั้งนี้ก็เนื่องจากพระองค์ทรงมีพระบัญชาแก่มนุษย์ในลักษณะที่เท่าเทียมกัน ด้วยเหตุนี้ ท่านนบีจึงมิได้พิจารณาคดีความตามญาณวิเศษ แต่พิจารณาด้วยความรู้ปกติ ดังที่ท่านเคยกล่าวว่า:
“แท้จริงฉันพิจารณาคดีความต่างๆในหมู่พวกท่านด้วยพยานหลักฐาน ซึ่งบางคนอาจจะมีความชำนาญในการพิสูจน์ให้ชนะคดี ฉะนั้น หากฉันตัดสินให้ผู้ใดได้รับทรัพย์สินจากพี่น้องผู้ศรัทธา (โดยเขาไม่มีสิทธิพึงได้รับ) ก็ถือว่าเขาครอบครองไฟนรกอยู่”[1]

ท่านนบีต้องการจะชี้ว่าหากผู้ใดมีพยานหลักฐาน หรือกล่าวสาบานประกอบคำร้อง ท่านก็จะพิพากษาไปตามนั้นไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ ซึ่งหากเป็นเท็จก็ย่อมต้องถูกลงทัณฑ์ในไฟนรก

ฉะนั้น แม้ว่าอิมามอลี(อ.)จะหยั่งรู้ถึงเวลาและสถานที่ๆท่านจะเป็นชะฮีด แต่ท่านมีหน้าที่ต้องทำตามบริบทของคนทั่วไป โดยไม่มีสิทธิจะทำตามญาณวิเศษ ทั้งนี้ก็เนื่องจากท่านเป็นแบบฉบับสำหรับสังคมมุสลิม จึงต้องปฏิบัติหน้าที่ตามแนววิธีที่บุคคลทั่วไปเข้าใจและเข้าถึงได้ หากท่านทำตามญาณวิเศษก็ย่อมไม่สามารถเป็นแบบฉบับได้ เพราะบุคคลทั่วไปย่อมไม่มีญาณเช่นนี้ 

อีกด้านหนึ่ง หากอิมามจะกระทำสิ่งใดตามญาณวิเศษ ก็ย่อมเป็นการบ่อนทำลายกลไกทางสังคมทางอ้อม ด้วยเหตุนี้จึงพยายามกระทำตามความรู้เห็นระดับปกติ และมักจะหลีกเลี่ยงที่จะปฏิบัติตามญาณวิเศษ

นอกจากนี้ ต้องทราบว่าโลกนี้ดำเนินไปตามระบบแห่งการทดสอบ ดังที่กุรอานกล่าวว่า “มนุษย์คิดหรือว่าเพียงแค่เอ่ยว่าเราศรัทธาแล้ว จะทำให้เขารอดจากการถูกทดสอบ?”[2] อีกโองการกล่าวว่า “พระองค์คือผู้ทรงสร้างความตายและชีวิตขึ้นเพื่อเป็นการทดสอบว่าสูเจ้าคนใดจะมีความประพฤติดีกว่ากัน พระองค์คือผู้ทรงเกริกเกียรติและให้อภัยเสมอ”[3] การที่จะทดสอบผู้ใดย่อมต้องมอบอิสระให้เขาสามารถเลือกระหว่างดีชั่วได้ตามสภาวะปกติ แล้วจึงจะให้รางวัลหรือลงโทษไปตามนั้น ทั้งนี้ การทำตามญาณวิเศษย่อมจะบ่อนทำลายระบบดังกล่าว เนื่องจากจะทำลายสภาวะปกติของผู้คนทั่วไป

แม้จะทราบกันดีว่าอิมามอลีก็มีหน้าที่ต้องรักษาชีวิตเสมือนบุคคลทั่วไป แต่ทว่า ประการแรก: หน้าที่ดังกล่าวอยู่ในขอบเขตความรู้ทั่วไป มิไช่ญาณวิเศษ ประการที่สอง: คู่กรณีของท่าน(อิบนิมุลญัม) อยู่ในสภาวะที่กำลังถูกทดสอบ ซึ่งญาณวิเศษของอิมามจะต้องไม่ขัดขวางอิสรภาพการตัดสินใจของเขา เนื่องจากว่าถ้าหากท่านจะปกป้องตนเองตามญาณวิเศษก็ย่อมเป็นการปลดอิสรภาพ และถือเป็นการทำลายกลไกการทดสอบสำหรับเขา ภาวะเช่นนี้ย่อมขัดต่อจารีตของพระองค์ที่ทรงสิทธิ์ในการทดสอบปวงบ่าว ในขณะที่ทุกจารีตของพระองค์ย่อมเป็นนิรันดร์ กุรอานกล่าวถึงจารีตของพระองค์ว่า “เจ้าจะไม่มีวันเห็นว่าจารีตของอัลลอฮ์ถูกเปลี่ยนแปลง เจ้าจะไม่มีทางเห็นว่าจารีตของพระองค์ถูกแก้ไข”[4] ฉะนั้น เนื่องจากการปฏิบัติตามญาณวิเศษย่อมขัดต่อจารีตของพระองค์ในการทดสอบปวงบ่าว อิมามจึงไม่ควรกระทำเช่นนั้น