อัลลอฮฺ (ซบ.) ตรัสในโองการว่า : »และเราไม่ได้สร้างชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสองเพื่ออื่นใด เว้นแต่เป็นความจริง และแท้จริงวันฟื้นคืนชีพ [กิยามะฮฺ]  จะมีมาอย่างแน่นอน  (ทุกคนจะได้รับรางวัลหรือการลงโทษ)   ดังนั้น เจ้าจงอภัยด้วยการอภัยที่ดี (แล้วจงอย่าประณามความไม่รู้ของพวกเขา) แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้า เป็นพระผู้ทรงสร้าง พระผู้ทรงรอบรู้ และโดยแน่นอน เราได้ประทานแก่เจ้าเจ็ดอายาต (บทฟาติฮะฮฺ) ที่ถูกอ่านทวนซ้ำ และอัลกุรอานที่ยิ่งใหญ่«[1]

จุดประสงค์คำว่า »ฮัก« ในโองการที่กล่าวว่า «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَق»، คือความหมายที่ตรงกันข้ามกับคำว่า บาฏิล หรือเท็จไม่เป็นความจริง, ด้วยคำอธิบายดังกล่าวจะเห็นว่าชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินถูกสร้างขึ้นมาโดยมิได้แยกไปจากความจริง, ทว่าทั้งหมดเหล่านั้นคือความสำคัญของความจริง ภายหลังจากการสร้างสุดท้าย ซึ่งในไม่ช้านี้ทั้งหมดจะกลับไปสู่วาระสุดท้ายนั้น, เนื่องจากถ้าหากไม่มีบั้นปลายหรือการสิ้นสุดในการสร้างแล้วละก็, ทุกสิ่งก็จะกลายเป็นเท็จและไร้สาระ[2] ฉะนั้น โองการจึงได้กล่าวต่อไปอีกว่า : «وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ» แท้จริงวันฟื้นคืนชีพจะมีมาอย่างแน่นอน เป็นเหตุผลที่บ่งบอกอย่างชัดเจนถึงข้ออ้าง, เนื่องจากเป็นการอธิบายให้เห็นว่าการสร้างนี้มีเป้าหมายอย่างแน่นอน[3] อัลลอฮฺ (ซบ.) ทรงมีคำสั่งแก่ศาสนทูตของพระองค์ว่า จงแสดงความรักความห่วงใยต่อบรรดาผู้ดื้อรั้น, พวกโง่เขลาทั้งหลาย, บรรดาพวกมีอคติ, พวกบิดพลิ้วที่ชอบวางแผนร้าย, พวกตั้งตนเป็นปรปักษ์ด้วยความรุนแรง, และพวกไม่รู้, จงอภัยแก่พวกเขา และจงแสดงความหวังดีต่อพวกเขา : และจงอภัยในความผิดบาปของเขา, ด้วยการอภัยที่ดี ดังกล่าวว่า:[4] «فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ» เนื่องจากท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) นั้นทราบดีถึงเหตุผลอันชัดแจ้งในบทบาทของ ผู้ที่หน้าที่เชิญชวนและประกาศสาส์น, และเพื่อการสร้างความมั่นคงให้เกิดขึ้นกับรากฐานความเชื่อในเรื่อง พระผู้ทรงสร้าง และวันฟื้นคืนชีพให้เกิดในหัวใจของประชาชน, ไม่จำเป็นต้องอาศัยความรุนแรงแต่อย่างใด, เนื่องจากเหตุผลและวิทยปัญญานั้นอยู่กับนบีอยู่แล้ว, นอกจากนั้นความรุนแรงต่อบรรดาพวกที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจจะเป็นสาเหตุก่อให้เกิดความรุนแรงและความอคติมากยิ่งขึ้นเป็นทวีคูณ[5]

คำว่า “อัซซอฟฮะ” ตามหลักแล้วหมายถึง ด้าน หรือการวางทับบนสิ่งหนึ่ง[6] เหมือนกับด้านข้างของใบหน้า ด้วยเหตุนี้ คำว่า “ฟะอัซฟะฮฺ” จึงหมายถึง “การไม่ใส่ใจหรือการอภัย” และเนื่องจากการปล่อยวางและไม่ใส่ใจจากบางสิ่ง บางครั้งก็เกิดจากการไม่สนใจต่อสิ่งนั้น หรือการโกรธเคือง หรือสิ่งที่คล้ายคลึงกัน, บางครั้งก็เกิดจากการอภัยและอโหสิกรรมให้, ด้วยเหตุนี้ อัลกุรอาน โองการข้างต้นจึงได้กล่าวโดยฉับพลันในคำพูดต่อมาว่า “ญะมีล” (สายงาม) เป็นการอธิบายให้เห็นว่าความหมายที่สอง (อภัย) นั้นเหมาะสมกว่า[7]

รายงานฮะดีซ จากท่านอิมามริฎอ (อ.) กล่าวอธิบายถึงการตัฟซีรโองการข้างต้นว่า : »จุดประสงค์, หมายถึงการอภัยโดยไม่มีการถือโทษ หรือการลงทัณฑ์ หรือการประณามใดๆ ทั้งสิ้น«[8]

ประโยคที่กล่าวว่า «فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ» จงอภัยด้วยการอภัยที่ดี นี้ เป็นการแยกให้ห่างไปจากเรื่องก่อนหน้านี้ ซึ่งโดย ปกติ ฟาอ์ ตัฟรีอ์ จะให้ความหมายในลักษณะดังกล่าวอยู่แล้ว : ขณะที่การสร้างโลกถูกสร้างขึ้นมาโดยสัจจริง ซึ่งจะมีวันหนึ่งที่พวกเขาถูกสอบสวนในวันนั้น, ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลต่อการมุสา การเย้ยหยัน และการดูถูกของพวกเขาอีกต่อไป จงอภัยให้พวกเขาเถิด[9]

ส่วนประโยคที่กล่าวว่า «إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ»، แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้า เป็นพระผู้ทรงสร้าง ซึ่งตามความเป็นจริงอยู่ในฐานะของเหตุผลที่ยืนยันถึงความจำเป็นในการอภัย การอโหสิกรรม และปล่อยวางโดยดี[10] และบุคคลที่มีคำสั่งให้ยกโทษให้คือ, อัลลอฮฺ ซึ่งพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าซึ่งบริบาล สร้างสรรค์ และทรงรอบรู้ยิ่ง พระองค์ทรงรู้ดีว่าการอภัยนั้นมีผลต่อจิตวิญญาณ ต่อบุคคล สร้างแรงดึงดูดใจ และความก้าวหน้าต่อสังคมมากน้อยเพียงใด, ฉะนั้น คำสั่งที่ให้เจ้าอภัยจึงมิใช่ภารกิจหนักหนาแต่อย่างใดทั้งสิ้น[11]

ในตอนท้ายของโองการ อัลลอฮฺ (ซบ.) ทรงปลอบใจท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) และให้กำลังใจท่าน ว่าไม่ต้องเป็นกังวลหรือเป็นห่วงในเรื่องความรุนแรงจากฝ่ายศัตรู ผู้คนจำนวนมากกว่า สิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่า และทรัพย์สินจำนวนมากมายที่อยู่ในครอบครองของพวกเขา, เนื่องจากอัลลอฮฺ ทรงมอบความรัก ความเมตตา และเหตุผลในการเป็นศาสดาแก่ท่าน ซึ่งไม่มีสิ่งใดบนโลกนี้จะดีและเสมอภาคกับสิ่งนั้นโดยเด็ดขาด[12] เนื่องจากเราได้ให้ ซูเราะฮฺฟาติฮะฮฺและอัลกุรอานอันยิ่งใหญ่แก่เจ้า ตรัสว่า  «وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانىِ وَ الْقُرْءَانَ الْعَظِيمَ»

จุดประสงค์ของ เจ็ดโองการหมายถึงอะไร, โปรดศึกษาได้จากหัวข้อ “ปรัชญาการตั้งชื่อบทฟาติฮะฮฺว่า ซับบะอะ มะษานียฺ” คำถามที่ 1910 (ไซต์ : 3298)