เกี่ยวกับพิธีกรรมอัรบะอีน, สิ่งที่ปรากฏอยู่ในวัฒนธรรฒศาสนาของเรา, คือการรำลึกถึงช่วง 40 วัน แห่งการเป็นชะฮาดัตของท่านอิมามฮุซัยนฺ (อ.) ซัยยิดุชชุฮะดา ซึ่งตรงกับวันที่ 20 เดือนเซาะฟัร, ท่านอิมามฮะซันอัสการียฺ (อ.) ได้กล่าวถึงสัญลักษณ์ของผู้ศรัทธา »มุอฺมิน« ไว้ 5 ประการด้วยกัน กล่าวคือ : การดำรงนมาซวันละ 51 เราะกะอัต, ซิยารัตอัรบะอีน, สวมแหวนทางนิ้วมือข้างขวา, เอาหน้าซัจญฺดะฮฺแนบกับพื้น และอ่านบิสมิลลาฮิรเราะฮฺมานนิรเราะฮีม ในนมาซด้วยเสียงดัง^[1] ทำนองเดียวกันนักประวัติศาสตร์บันทึกไว้ว่า ท่านญาบิร บิน อับดุลลอฮฺ อันซอรียฺ,พร้อมกับอุฏ็อยยะฮฺ เอาฟีย์ ประสบความสำเร็จต่อการเดินทางไปซิยาเราะฮฺอิมามฮุซัยนฺ  (อ.) หลังจากถูกทำชะฮาดัตในช่วง 40 วันแรก^[2]

ซัยยิด บิน ฏอวูส กล่าวว่า : เมื่อเหล่าสตรีและบรรดาบุตรหลานของท่านอิมามฮุซัยนฺ (อ.) เดินทางกลับจากเมืองชาม เมื่อไปยังประเทศอิรัก พวกเขาได้ร้องขอว่า : พวกเราจะเดินทางกลับไปทางเส้นทางกัรบะลาอฺ และเมื่อไปถึงสถานทีสังหารท่านอิมามฮุซัยนฺ (อ.) และเหล่าบรรดาสหายของท่านแล้ว, พวกเขาได้พบกับท่านญาบิร บิน อับดุลลอฮฺ อันซอรียฺ และบนีฮาชิมกลุ่มหนึ่ง และได้เห็นชายคนหนึ่งจากครอบครัวของท่านเราะซูล (ซ็อล ฯ) เข้ามาซิยาเราะฮฺท่านอิมามฮุซัยนฺ (อ.) ซึ่งทั้งหมดได้เข้ามาในเวลาเดียวกัน ต่างคนต่างร่ำไห้แสดงความโศกเศร้าเสียใจ บ้างตบลงบนอก บ้างก็ตบลงบนศีรษะตัวเอง พวกเขาได้จัดการรำลึกถึงโศกนาฏกรรม ด้วยหัวใจที่แตกสลาย และกลุ่มสตรีก็ได้เข้าสมทบกับพวกเขา ซึ่งพิธีกรรมยาวนานอยู่สองสามวัน^[3]