Fecr-i sadık (gerçek/ikinci fecir) sabah namazının eda edilmesi için ilk ve en faziletli vakittir. Fecr-i kazib (yalancı/birinci fecir) ise gecenin sonunda ilk defa (doğu tarafında) ufukta beyazlığın belirdiği andır. Bu beyazlık kurt kulağı (pramit) şeklindedir. Bu zaman gecenin sonudur, ama henüz sabah namazının vakti girmemiştir (sabah olmamıştır). Bu yüzden ona fecr-i kazib (yalancı şafak) denmektedir. Daha sonra bir beyazlık doğar ve gittikçe çoğalır ve doğu tarafında yayılır. Bu zamanda sabah namazı kılınabilir, zira sabah olmuştur artık. Bu yüzden bu beyazlığa fecr-i sadık (doğru şafak) denir.[1]

İki fecirin arasında birkaç fark vardır:

1- Fecr-i kazib ufuktan ayrıdır, oysa fecr-i sadık ufuka bitişiktir.

2- Fecr-i kazib dikeydir, fecr-i sadık ise yataydır.

3- Fecr-i kazib ilk doğduğunda parlaktır, ama zamanla kaybolur, fecr-i sadık az bir ışıkla doğar ve zamanın geçmesiyle ışığı artar.[2]