เบื้องต้นสิ่งที่ต้องทำความเข้าใจก่อนคือ กฎของการทำความผิดซ้ำซากคืออะไร? การทำความผิดซ้ำซากมี 2 ความหมาย:

1-ทำความผิดซ้ำบ่อยครั้ง: ความอันเป็นที่รู้กันของการทำความผิดซ้ำซาก,คือ การทำซ้ำในความผิดนั้นเสมอ โดยไม่มีการสำนึกผิดหรือคิดกลับตัวกลับใจ ดังที่ทั่วไปกล่าวว่า เขาได้ทำความผิดจนเคยชินเสียแล้ว เป็นที่ประจักษ์ว่า ผู้ที่ทำความผิดซ้ำซาก เขาจะไม่สำนึกผิดในสิ่งที่ได้กระทำแน่นอน

2- กระทำผิด (แม้เพียงครั้งเดียว) แต่มิได้ตัดสินใจหรือไม่ได้คิดลุแก่โทษ หรือไม่เคยคิดกลับตัวกลับใจ รายงานฮะดีซจากท่านอิมามบากิร (อ.) กล่าวว่า : การทำความผิดซ้ำซากคือ การที่บุคคลนั้นได้ทำความผิดแล้วมิได้ขออภัยในความผิด อีกทั้งมิได้ตั้งใจว่าจะขออภัยในความผิด[1] อีกรายงานหนึ่งจากท่านเราะซูล (ซ็อลฯ) กล่าวว่า : มิได้กระทำความผิดซ้ำซากคือ ผู้ที่สำนึกในความผิด แม้วาวันหนึ่งเขาจะทำในความผิดเดียวกันซ้ำถึง 70 ครั้งก็ตาม[2]

เมื่อพิจารณาฮะดีซนี้และฮะดีซอื่นๆ เข้าใจได้ว่าการทำความผิดซ้ำซากจะมีความหมายก็ต่อเมื่อ ผู้กระทำความผิดแล้ว ไม่ได้ขออภัยโทษในความผิด หรือมิได้คิดกลับตัวกลับใจ

ผลของการทำความผิดซ้ำซาก

การทำความผิดซ้ำซากบ่อยๆ ทั้งอัลกุรอานและรายงานฮะดีซต่างตำหนิไว้อย่างรุนแรง ซึ่งบางครั้งก็ระบุถึงผลอันเลวร้ายของความผิดนั้นเอาไว้ เช่น :

1.เปลี่ยนจากความผิดเล็กให้กลายเป็นความผิดใหญ่ : รายงานฮะดีซกล่าวว่า “ไม่มีบาปเล็กอันใดทั้งสิ้นถ้ามิได้ทำซ้ำซาก ไม่มีบาปใหญ่อันใด ถ้ามิได้ปราศจากการขออภัยโทษ”[3] หมายถึงถ้าบุคคลหนึ่งทำความผิดบ่อยครั้ง แม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นความผิดเล็กๆ น้อยๆ แต่มันก็จะเปลี่ยนกลายเป็นความผิดใหญ่ทันที ถ้าผู้นั้นไม่วิงวอนขออภัยโทษ แต่ถ้าเขาวิงวอนขออภัยโทษแม้ว่าจะเป็นความผิดใหญ่ เขาก็จะได้รับการอภัยจากพระองค์

2.ออกนอกวงจรของผู้มีความสำรวมตน : อัลกุรอานกล่าวถึงคุณลักษณะของผู้มีความสำรวมตนว่า : บรรดาผู้ที่เมื่อพวกเขากระทำสิ่งชั่วร้าย หรืออยุติธรรมต่อตัวเอง พวกเขารำลึกถึงอัลลอฮฺ (เนื่องจากไม่มีผู้ใดอภัยได้นอกจากอัลลอฮฺ) แล้วขออภัยโทษในความผิดของพวกเขา   แล้วผู้ใดเล่าจะอภัยความผิดทั้งหลายได้  นอกจากอัลลอฮฺ เช่นกันพวกเขาไม่ดื้อรั้นปฏิบัติในสิ่ง [ความผิด] โดยพวกเขารู้ดี”[4]

3.อิบาดะฮฺจะไม่ถูกตอบรับ : ท่านอิมามซอดิก (อ.) กล่าวว่า : “ฉันขอสาบานต่ออัลลอฮฺว่า อัลลอฮฺจะไม่ทรงตอบรับการงานใดๆ จากปวงบ่าวผู้ซึ่งปฏิบัติความผิดซ้ำซากบ่อยๆ[5]

4.อับโชคเฮงซวย : ท่านอิมามซอดิก (อ.) กล่าวว่า : ท่านเราะซูล (ซ็อลฯ) กล่าวว่า : สัญลักษณ์ของความอับโชคเฮงซวยคือ : ดวงตาแห้งเผือด (ไม่เคยร้องไห้น้ำตาไม่เคยไหล) จิตใจที่แข็งกระด้าง (ใจหินใจร้าย) มีความโลภทางโลกอย่างหนัก และทำความผิดซ้ำซากเสมอ”[6]

5.หลงระเริงในบาปกรรม

6.นำพามนุษย์ไปสู่เขตแดนของการปฏิเสธศรัทธาและพระเจ้า : อัลกุรอานกล่าวว่า : แล้วบั้นปลายของบรรดาผู้กระทำความชั่วเลวร้ายยิ่งกว่า เนื่องจากพวกเขาปฏิเสธต่อสัญญาณทั้งหลายของอัลลอฮฺ และพวกเขาได้เย้ยหยัน[7]

7.ทำให้การลงโทษรุนแรงขึ้น และการลงโทษจากบาปทั้งทางโลกและปรโลก : รายงานฮะดีซกล่าวว่า บุคคลใดกระทำความบาปใหญ่ เขาจะถูกลงโทษสองครั้ง และครั้งที่สามเขาจะถูกประหารชีวิต[8]

ทำนองเดียวกันรายงานฮะดีซกล่าวถึง การกระทำไม่ดีและน่าเกลียด เช่น การผิดประเวณี (ซินา) กล่าวคือผู้ผิดประเวณีหากถูกเฆี่ยนตี 3 ครั้งแล้ว ครั้งที่ 4 เขาจะถูกประหารชีวิต[9]

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่ทำความผิดแล้วไม่ว่าความผิดใดก็ตาม แม้ว่าจะเป็นความผิดเล็กๆ น้อยๆ ก็ต้องรีบขออภัยโทษทันที และต้องตัดสินใจว่าจะไม่กลับไปทำความผิดนั้นอีกต่อไป เนื่องจาก การทำความผิดซ้ำซากบ่อยๆ ครั้ง เป็นสาเหตุทำให้บ่าวต้องห่างไกลจากพระเจ้า จิตใจจะมัวหมองและใจดำในที่สุด เมื่อถึงขั้นนั้นแล้ว ความสัมฤทธิผล (เตาฟีก) ในการลุแก่โทษจะถูกถอดถอนไปจากมนุษย์