ระหว่างตำแหน่งของการขัดเกลาจิตวิญญาณ และการห่างไกลออกจากความผิด ตำแหน่งของการดุอาอฺ หรือการวิงวอนขอสิ่งปรารถนาจากพระเจ้า เกิดความสับสนและผสมปนเปรในคำถาม, เนื่องจากตำแหน่งแรก , กล่าวคือปัญหาเรื่องการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงจิตใจ และการออกห่างไกลจากบาปกรรมนั้น สิ่งที่สามารถเข้าใจได้จากอัลกุรอาน และรายงานต่างๆ ก็คือ, มนุษย์ต้องคำนึงและคิดถึงตัวเองก่อนคนอื่นเป็นสำคัญ, อัลกุรอาน ขณะที่สาธยายถึงความห่างไกลจากไฟนรก และการขัดเกลาจิตใจตนให้สะอาดจากความอนาจารด้านศีลธรรม ด้วยการผ่านขบวนการขัดเกลาจิตวิญญาณ, อัลกุรอาน ได้กล่าวแก่บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลายไว้เช่นนี้ว่า : “โอ้ บรรดาผู้มีศรัทธา! ดูแลตัวพวกเธอเองให้ดี (ให้รอดพ้นจากการหลงผิด การหลงทาง และการหลงลืม) ผู้ที่หลงผิดนั้นจะไม่เป็นอันตรายแก่พวกเธอดอก หากพวกเธอได้รับทางนำแล้ว ยังอัลลอฮฺคือการกลับคืนของพวกเธอทั้งหมด แล้วพระองค์ก็จะทรงบอกแก่พวกเธอในสิ่งที่พวกเธอเคยกระทำ”[1] หรืออัลกุรอาน โองการอื่นได้กล่าวทำนองนี้ว่า : “โอ้ บรรดาผู้ศรัทธาจงคุ้มครองตัวของเองและครอบครัวของสูเจ้า ให้พ้นจากไฟนรกเพราะเชื้อเพลิงของมันคือมนุษย์และก้อนหิน” [2] (กล่าวคือจงอย่าทำให้ตนเองต้องโทษในไฟนรกด้วยบาปกรรมเหล่านี้)

ทำนองเดียวกันถ้าหากพิจารณา, โองการเหล่านี้ซึ่งกำลังวิภาษอยู่นี้มิได้กล่าวถึง ดุอาอฺและการสรรเสริญแต่อย่างใด, ทว่าตำแหน่งของมัน คือ ตำแหน่งของการขัดเกลาจิตวิญญาณ และการออกห่างไกลจากบาปและจริยธรรมไม่ดีทั้งหลาย ซึ่งในที่นั้นสิ่งจำเป็นคือ มนุษย์ต้องให้ความสำคัญต่อคนอื่นหรือเครือญาติก่อนตัวเอง, และแน่นอนสิ่งนี้มิได้หมายความว่า เป็นการละเว้นการกำชับความดี และห้ามปรามความชั่วแต่อย่างใด, เนื่องจากตนได้กระทำสิ่งวาญิบต่างๆ โดยผ่านขบวนการขัดเกลาจิตวิญญาณ ดังนั้น จึงไม่สมควรที่จะมีข้ออ้างแล้วละเลยปัญหาเรื่องการขัดเกลาตนเอง

แต่ในส่วนของ ดุอาอฺ หรือการวิงวอนขอสิ่งต้องการจากอัลลอฮฺ ตรงนี้สิ่งที่เข้าใจได้จากรายงานจำนวนมากของเราก็คือ, สิ่งตรงข้ามกันกับปัญหาเรื่องการขัดเกลา, เนื่องจากตามคำแนะนำของบรรดามะอฺซูมผู้บริสุทธิ์ (อ.) ในกรณีนี้ดีกว่าให้นึกถึงบุคคลอื่นก่อนตัวเอง, ทำนองเดียวกันเรื่องราวของท่านอิมามฮะซัน (อ.) เกี่ยวกับท่านหญิงฟาฏิมะฮฺ มารดาของท่านซึ่งได้กล่าวถึงในตอนแรกของคำถามว่า “ท่านหญิงฟาฏิมะฮฺ (อ.) ได้ตอบคำถามของท่านอิมามฮะซัน (อ.) เกี่ยวกับการดุอาอฺว่า : «الجار ثم الدار»؛ “เพื่อนบ้านต้องมาก่อนคนในบ้าน”[3] หรือในที่อื่นมีรายงานจากท่านอิมามซัจญาด (อ.) กล่าวว่า: แท้จริงมวลมลาอิกะฮฺหากได้ยินว่ามุอฺมินคนหนึ่งได้ดุอาอฺให้กับพี่น้องมุอฺมินอีกคนหนึ่งที่หายหน้าไป หรือกล่าวถึงความดีงามของเขา จะมีคำพูดกล่าวแก่เขาว่า : ช่างเป็นพี่น้องร่วมสายศรัทธาที่ดีเสียเหลือกิน,เขากำลังดุอาอฺสิ่งที่ดีให้แก่พี่น้องมุอฺมินด้วยกัน, ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้อยู่ต่อหน้าตนเองด้วย แต่กลับพูดถึงสิ่งดีๆ ของเขา, แน่นอน อัลลอฮฺ จะทรงตอบแทนให้ท่านเป็นสองเท่า ในสิ่งที่ท่านได้วอนขอให้กับพี่น้องผู้ศรัทธาด้วยกัน”[4]

รายงานทำนองนี้มีอยู่ในตำราฮะดีซเป็นจำนวนมาก, ตัวอย่าง, หนังสือวะซาอิลุชชีอะฮฺ ภายใต้หัวข้อว่า

«بَابُ اسْتِحْبَابِ اخْتِیَارِ الْإِنْسَانِ الدُّعَاءَ لِلْمُؤْمِنِ عَلَى الدُّعَاءِ لِنَفْسِهِ»

มุสตะฮับให้ดุอาอฺให้แก่บุคคลอื่นก่อนที่จะดุอาอฺให้แก่ตนเองและครอบครัว ซึ่งในที่นั้นจะมีรายงานจำนวนมากที่กล่าวเกี่ยวกับการขอดุอาอฺให้คนอื่นก่อนตนเอง

เพื่อการค้นคว้าเพิ่มเติมศึกษาได้จากหัวข้อ “การดุอาอฺให้แก่คู่ครองที่หลงทางและเครือญาติ” คำถามที่ 14979 (ไซต์ : 14755)