قضای نمازها را باید به همان کیفیت قضا شده انجام داد. چنانکه در حدیثی می خوانیم:«یقضی ما فاته کما فاته». [1]

بنابراین، فقط قضای نمازهایی را می توان به صورت دو رکعتی خواند، که اصل نماز بر دو رکعت باشد؛ مانند نماز صبح، نماز آیات، نمازهای چهار رکعتی برای مسافر که باید دو رکعت خوانده شود؛ اما قضای نماز های چهار رکعتی را باید به صورت چهار رکعتی بجا آورد.

پس، قضای نمازهای ظهر، عصر و عشا را واجب است که به همان کیفیت اصلی اش – یعنی چهار رکعتی - انجام دهد مگر نمازهایی را که در سفر قضا نموده است که باید به همان صورت دو رکعتی بخواند.

درباره آگاهی از «چگونگی انجام نمازهای قضا» به سؤال 4848 (سایت: 5127) مراجعه شود.