از نظر مذهب شیعه امامیه (ع) شیر دادنی که علت محرم شدن است هشت شرط دارد:

1. بچه شیر زن زنده را بخورد نه شیر زن مرده را.

2. شیر آن زن از حرام مثل زنا، نباشد.

3. بچه شیر را از پستان زن بمکد نه این که با وسیله ای شیر را در کام بچه بریزند.

4. شیر خالص بوده و با چیز دیگری مثل غذا، مخلوط نباشد.

5. شیر از یک شوهر باشد ولی اگر زن از شیر شوهر اول خود بچه ای را شیر دهد و بعد شوهر دیگر کند و از شیر آن شوهر، هم بچه دیگری را شیر دهد آن دو بچه با هم محرم نمی شوند و نیز اگر زن شیردهی را طلاق دهند و آن زن شوهر دیگری کند و از آن شوهر، فرزند آورد و تا موقع زاییدن، شیری که از شوهر اول داشته، باقی باشد و مثلاً هشت دفعه، پیش از زائیدن، از شیر شوهر اول و هفت دفعه بعد از زاییدن، از شیر شوهر دوم، بچه ای را شیر دهد، آن بچه به کسی محرم نمی شود.

6. بچه به واسطه مرض، شیر را برنگرداند و اگر برگرداند، بنابر احتیاط واجب، کسانی که به واسطه شیر خوردن، به آن بچه محرم می شوند، باید با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند.

7. پانزده مرتبه یا یک شبانه روز، شیر سیر بخورد و یا مقداری شیر به او بدهند که بگویند از آن شیر، استخوانش محکم شده و گوشت در بدن او روییده است بلکه اگر ده مرتبه هم به او شیر دهند احتیاط مستحب آن است کسانی که به واسطه شیر خوردن به او محرم می شوند، با او ازدواج نکرده و نگاه محرمانه هم به او ننمایند که این شیر خوردن چند شرط دارد:

1. در بین این پانزده مرتبه یا یک شبانه روز شیر خوردن، بچه غذا نخورد.

2. در بین آن، بچه شیر زن دیگری را نخورد.

3. در هر مرتبه، بچه بدون فاصله شیر بخورد ولی نفس تازه کردن و یا صبر کردن مختصر اشکالی ندارد.

4. دو سال بچه تمام نشده بلکه کمتر از دو سال داشته باشد[1]

هر یک از مذاهب اهل سنت نیز برای شیر دادنی که علت محرم شدن است شرایطی قائل شده اند:

الف: از نظر مذهب حنفیه، شیر دادنی که علت محرم شدن است چند شرط دارد:

1. شیر مایع بوده باشد نه جامد مثل شیر خشک و ...

2. شیر در دوران طفولیت و شیر خوارگی بچه به شکم طفل برسد.

3. شیر خالص باشد نه این که آن را با غذایی جامد، مخلوط کرده و به طفل بدهند ولی اگر آن غذا مایع باشد دو صورت دارد.

1. شیر بیشتر از آن غذا است،‌ موجب محرم شدن می شود.

2. شیر کمتر از غذا است، موجب محرم شدن نمی شود.

4. زن شیرده بیشتر از نه سال سن داشته باشد.

ب) از نظر مالکیه، شیر دادنی که موجب محرم شدن است چند شرط دارد:

1. بچه کمتر از دو سال داشته باشد.

2. رنگ شیر، سفید و همرنگ شیر باشد.

3. شیر به شکم طفل برسد.

4. شیر با چیز دیگری مثل غذا مخلوط نبوده باشد و در صورت اختلاط، اگر شیر، بیشتر از غذا بوده باشد، موجب محرم شدن است.

5. زن شیرده، بیشتر از نه سال داشته باشد.

ج) شرایط شیر دادن موجب محرمیت از نظر شافعیه:

1. سن زن شیرده، بیشتر از نه سال داشته باشد.

2. زن شیرده، زنده باشد نه مرده.

3. بچه شیرخوار، کمتر از دو سال داشته باشد.

4. بچه شیرخوار، یقیناً پنج مرتبه از یک زن شیر خورده باشد نه کمتر از آن شیر به شکم طفل رسیده و بچه، آن را قی نکرده باشد.

د: شرایط شیر دادن موجب محرمیت از نظر حنبی ها:

1. زن شیرده، زنده باشد نه مرده.

2. زن شیرده، قابل وضع حمل باشد.

3. شیر به شکم طفل رسیده و بچه آن را قی نکرده باشد.

4. بچه شیرخوار، یقیناً پنج مرتبه از یک زن شیرخورده باشد نه کمتر از آن[2]

نتیجه: از نظر مذهب شیعه امامیه و حنبلیه و شافعیه یک بار شیر خوردن، موجب محرم شدن نبوده و آن دختر و پسر می توانند با یکدیگر ازدواج کنند چرا که شیعیان پانزده مرتبه و یا یک شبانه روز کامل شیر خوردن را شرط دانسته و هر یک از مذاهب حنبلیه و شافعیه نیز پنج مرتبه شیر خوردن را شرط محرم شدن دانسته و کسانی که کمتر از آن مقدار شیر بخورند را نسبت به هم،‌ محرم نمی دانند ولی مذاهب حنفیه و مالکیه چون در شرایط شیر خوردن، تعداد مراتب شیر خوردن را شرط نمی دانند بنابراین در مذهب آنها حتی با یک مرتبه شیر خوردن، دختر و پسر با یکدیگر محرم شده و حق ازدواج با هم را ندارند.