در کتاب‌های فقهی به صورت استحبابی سفارش شده است، هنگام ورود به توالت(دستشویی)، با پای چپ وارد شده و هنگام خروج با پای راست خارج شوید.[1] گفته می‌شود مستند این حکم، شهرت، بلکه اجماع فقها است.[2]

گفتنی است؛ از آن‌جا که همه احکام اسلام دارای حکمت یا حکمت‌هایی هستند، - اگر چه همه آنها برای ما روشن نشده است - استحباب ورود به توالت با پای چپ نیز خالی از حکمت و مصلحت نیست، اما باید اعتراف کرد که علم ما نتوانسته است به همه آن حکمت ها برسد. آنچه تا کنون در این زمینه علم به آن دست یافته است این است که در تحقیقات علوم معاصر اعلام شده که چنانچه انسان در حالت ایستاده دچار حمله یا سکته شود و وزن بدنش روی پای راست باشد به پشت و اگر روی پای چپ باشد به سمت جلو می افتد.

بنابراین، وقتی انسان وارد دستشویی می شود و پای چپ او آزاد و در حال قدم برداشتن به پای راست تکیه کند در صورت اتفاق مذکور به پشت و بیرون از دستشویی می افتد. همچنین اگر در حال خروج از دستشویی با پای راست خارج شود و وزن بدن خود را روی پای راست خود بیندازد، در صورت اتفاق مذکور به بیرون از دستشویی می افتد. اسلام برای جلوگیری از این اتفاق احتمالی که یک مسلمان در محیط توالت نیفتد و به حیثیت و شخصیت او اهانت نشود این دستور را داده است.

[1]. یزدی، سید محمد کاظم طباطبایی، العروة الوثقی (للسید الیزدی)،  ج ‌1، ص 178، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، دوم، 1409 ه‍ ق؛ امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 1، ص 65، م 78، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.

[2]. خویی، سید ابو القاسم، موسوعة الإمام الخوئی، ج ‌4، ص 408، مؤسسة إحیاء آثار الإمام الخوئی، قم، اول، 1418 ه‍ ق؛ آملی، میرزا محمد تقی، مصباح الهدی فی شرح العروة الوثقی، ج ‌3، ص 80، مؤلف، تهران، اول، 1380 ه‍ ق.