در مورد نماز آنچه تاکید شده است خشوع و خضوع در پیشگاه معبود است که ممکن است همراه با تضرع یا گریه باشد. این حالت ها مربوط به قلب بوده و بطور طبیعی و از سر اخلاص واقع می شوند و گاه ممکن است در ظاهر هم آثار خود را آشکار کنند و این مربوط به خصوصیت شخصی افراد است.

ضمن این که حالات قلبی نماز گزار (یا ذاکر ) متاثر از معانی الفاظ بوده و هریک از اذکار و آیات و ادعیه تاثیر و انفعال خاصی از لحاظ معنوی در قلب ایجاد می کنند. از جمله حالت های محبت، شوق ، خوف، خشوع و .... که تاثیر خود را در ظاهر بصورت بکاء ، وجل و ...آشکار می کنند.

گفتنی است  تقلید ظاهری این امور بدون دریافت حالات قلبی نه تنها هیچ ثمره ای ندارد بلکه گاه با اصل قصد قربت در نماز منافات دارد.