اديان وحيانى‏ كه از سوى خدا با انگيزش پيامبران و نزول وحى، به بشر ابلاغ شده است، از ديدگاه‏ قرآن‏ يكى است و همه پيامبران به يک مكتب دعوت كرده‌اند.[1] بر اين اساس، همه پيامبران از يک سلسله اصول مشترک و سنت‌هاى ثابت و واحدى پيروى كرده‌اند؛ اصولى مانند دعوت به توحيد، رعايت تقوا، نفى شخصيت‌پرستى، دعوت به وحدت، تبشير و انذار، دعوت به تعالى و موفقیت و سعادت واقعی در زندگی و...[2] در عين حال، به جهاتى شريعت پيامبران با يكديگر متفاوت شده‌اند؛ مانند تفاوت محيط، سطح احتياج و استعداد مردم، وقوع تحريف؛ امّا با توجه به خاتمیت دین اسلام، اکنون شكل كامل حقيقت، فقط در چهره اسلام قابل مشاهده است که دارای جامعيت بوده و تعاليم آن با عقل سليم هماهنگ است.[3]