اگر چیزی که احترام آن لازم است – مثل کاغذی یا چیزی که اسم خدا یا پیغمبر (ص) یا امام (ع) بر آن نوشته شده – در چاه فاضلابی که به توالت متصل است بیفتد و بیرون آوردن و آب کشیدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است، و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید از آن دستشویی استفاده نکنند تا یقین کنند آن ورق پوسیده است. و نیز اگر تربت در مستراح بیفتد و بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید تا وقتی که یقین نکرده اند به کلی از بین رفته از آن دستشویی استفاده نکنند.[1]

لازم به ذکر است در خصوص سؤال مذکور از دفاتر مراجع عظام «حفظهم الله» استفتاء نمودیم که پاسخ تعدادی از آنها به شرح زیر می باشد:

دفتر حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مدظله العالی):

در صورتی که از طریق فاضلاب و یا مجاری شهری به بیرون از آن توالیت می رود مانعی برای استفاده از آن نیست.

دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مدظله العالی):

استفاده از آن چاه تا زمانی که یقین به از بین رفتن آن اسامی مقدسه حاصل نشده برای کسانی که اطلاع دارند ممنوع است ولی به دیگران اطلاع ندهید.

دفتر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مدظله العالی):

چنانچه در چاه توالت افتاده باشد باید در صورت امکان در اسرع وقت آن انگشتر را ولو به خالی کردن چاه، بیرون بیاورند تا موقعی که آن را بیرون نیاورده اند نباید از آنجا استفاده شود. بلی، چنانچه به فاضلاب شهری متصل است اگر اطمینان داشته باشد که اسم جلاله در محل مذکور نیست و از آن جا خارج شده، تخلی در آن مکان مانعی ندارد.