این که آیا تحریفی در قرآن کریم انجام شده یا خیر، موضوعی است که بحث های بسیاری را در بین دانشمندان اهل سنت و شیعه برانگیخته است؛ زیرا برخی کتاب هایی که از دیدگاه این دو گروه معتبرند، شامل روایاتی هستند که از آن، بوی تحریف قرآن به مشام می رسد؛ به عنوان نمونه، در صحیح بخاری که معتبرترین کتاب اهل سنت است به نقل از خلیفۀ دوم بیان می­دارد که اگر ترس از مردم نبود که بگویند عمر در قرآن دخل و تصرف نموده و چیزی به آن افزود، حتماً با دستان خودم، آیۀ سنگسار را در قرآن می­نگاشتم!.[1]

در این زمینه، می توانید پاسخ های 3888 (سایت: 4447) و 5144 (سایت: 5370) همین سایت را مطالعه فرمایید.

البته در برخی کتاب های شیعیان نیز چنین روایاتی وجود دارد که محدث نوری تلاش کرده تا با بررسی آنها، نظر خودشان را در این زمینه بیان کنند. علامه آقا بزرگ تهرانی که یکی از شاگردان ایشان است، در کتاب خود اظهار داشته است که هدف نهایی محدث نوری در تنظیم کتابش آن بوده که ثابت کند قرآنی که اکنون در دسترس ما است، کلامی الاهی بوده و مطلب اضافه ای در آن وجود ندارد، اما چون بعدها به این حقیقت پی برده که از برخی مطالب موجود در کتابش، سوء استفاده شده، به نحوی پشیمان گشته و در صدد اطلاع رسانی بهتر و ضمیمه نمودن جزوۀ جدیدی به آن برآمده است که مشروح این ماجرا را می توانید در صفحات 231 و 232 از مجلد 16 کتاب الذریعه و در زیر مجموعۀ عنوان "فصل الخطاب" مطالعه فرمایید.